Noty o książkach

Tytuł książki w pierwszym momencie nie brzmi zachęcająco. Osoba zainteresowana teatrem ma obawę, że publikacja poświęcona została wąskiemu tematowi i że niewielki z niej będzie pożytek. Tymczasem Gadomski ukazał zjawisko rzeczywiście znaczące. Pragnąc przedstawić liczącą kilkadziesiąt lat historię teatru i dramatu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, zdołał ująć procesy związane z ich rozwojem, zwłaszcza zaś rolę przeszczepionej na obcy grunt tradycji europejskiej. Taka perspektywa pomocna może być dla innych badaczy interesujących się kulturową transplantacją.
W części pierwszej Gadomski pisze o drodze teatru od jego amatorskich początków do formy dojrzałej. Przedstawia rolę odbywającego się w Szardży festiwalu oraz działalność stowarzyszenia teatralnego. Przybliża wydawane w Emiratach pisma poświęcone teatrowi. Druga część poświęcona jest rozwojowi tamtejszej dramaturgii i ukazuje zarówno adaptacje sztuk europejskich (na przykład Molierowski Lekarz mimo woli), jak i twórczość oryginalną. Wydaje się, że niektóre z dramatów o tematyce społecznej mogłyby być interesujące także dla widzów spoza krajów arabskich.
Czytelnika mogą ucieszyć dwa polskie akcenty przywołane przez autora: wieczór poświęcony Jerzemu Grotowskiemu w 2001 roku oraz przedruk publikacji Agnieszki Koecher-Hensel o Józefie Szajnie („Kawalis” nr 4/2000, tłum. Faruq Awhan). Jakkolwiek niezadowolenie może budzić brak indeksów oraz ilustracji, to trzeba przyznać, że cieszy obszerna bibliografia.
Książka wydana przez Uniwersytet Jagielloński doskonale uzupełnia zbiór publikacji poświęconych teatrom orientalnym, wydanych przez Wydawnictwo Akademickie Dialog.