9/2012

Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2011-2012

Jacek Cieślak („Rzeczpospolita”), Joanna Derkaczew („Gazeta Wyborcza”), Łukasz Drewniak („Przekrój”), Joanna Jopek („Didaskalia”), Jacek Kopciński („Teatr”), Jolanta Kowalska (TVP Wrocław, stała współpracowniczka „Teatru”), Aneta Kyzioł („Polityka”), Wojciech Majcherek (TVP Kultura), Paweł Schreiber (stały współpracownik „Didaskaliów” i „Teatru”), Jacek Sieradzki („Dialog”), Szymon Spichalski (wortal teatralny Teatr dla Was), Temida Stankiewicz-Podhorecka („Nasz Dziennik”), Jacek Wakar (Polskie Radio), Kalina Zalewska („Teatr”)

Obrazek ilustrujący tekst Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2011-2012

Najlepsze przedstawienie

JACEK CIEŚLAK Sprawa Jerzego Jarockiego w T. Narodowym w Warszawie. Mistrzowskie osadzenie klasycznego, wydawałoby się nieczytelnego dziś dramatu we współczesnych realiach. Wielka poezja i precyzja.
 

JOANNA DERKACZEW Burza, reż. Maja Kleczewska, T. Polski w Bydgoszczy.
 

ŁUKASZ DREWNIAK T. Polski w Bydgoszczy, Burza, reż. Maja Kleczewska; T. Narodowy w Warszawie, Aktor, reż. Michał Zadara; Nowy T. w Warszawie, Opowieści afrykańskie według Szekspira, reż. Krzysztof Warlikowski.

JOANNA JOPEK W imię Jakuba S. Pawła Demirskiego w reż. Moniki Strzępki, T. Dramatyczny w Warszawie i T. Łaźnia Nowa w Krakowie.
 

JACEK KOPCIŃSKI Sprawa, reż. Jerzy Jarocki; Nieskończona historia, reż. Piotr Cieplak.

JOLANTA KOWALSKA Sprawa, reż. Jerzy Jarocki (T. Narodowy w Warszawie).

ANETA KYZIOŁ Sprawa wg Samuela Zborowskiego Juliusza Słowackiego, reż. Jerzy Jarocki, T. Narodowy w Warszawie; Burza Szekspira, reż. Maja Kleczewska, T. Polski w Bydgoszczy.

WOJCIECH MAJCHEREK Nieskończona historia Artura Pałygi w reż. Piotra Cieplaka w T. Powszechnym w Warszawie.

PAWEŁ SCHREIBER Opowieści zimowe w reż. Igi Gańczarczyk (T. Polski w Bydgoszczy). To kłopotliwa kategoria – trudno wyłonić jednoznacznie najlepszy tytuł. Odpowiadam więc odrobinę przewrotnie, pisząc o przedstawieniu dla dzieci. Ale to przedstawienie wyjątkowe, bo zamiast małego odbiorcę kokietować, traktuje go poważnie i pokazuje mu kawał pięknego, dojrzałego teatru. Od tego, jak wyglądają spektakle dla najmłodszych, zależy to, jaka publiczność będzie kiedyś oglądać polski teatr. Dlatego spektakle takie jak Opowieści zimowe są może w dalszej perspektywie dużo ważniejsze niż niejedno ważne przedstawienie dla dorosłych.

JACEK SIERADZKI Wymieniam przedstawienia zrealizowane najpełniej i najbardziej harmonijnie, w stosunku do zamysłu: Ciała obce (T. Wybrzeże, Gdańsk), Aktor (T. Narodowy, Warszawa), Opowieści afrykańskie według Szekspira (Nowy T. w Warszawie).

SZYMON SPICHALSKI Jackson Pollesch, reż. René Pollesch, TR Warszawa; Burza, reż. Maja Kleczewska, T. Polski w Bydgoszczy; Sprawa, reż. Jerzy Jarocki, T. Narodowy w Warszawie; Król Ryszard III, reż. Grzegorz Wiśniewski, T. im. Stefana Jaracza w Łodzi.

TEMIDA STANKIEWICZ-PODHORECKA Zwiastowanie, reż. Lembit Peterson, T. Polski, Warszawa. Głęboko religijne w wymowie, poetyckie, mądre i pełne wizualnej urody przedstawienie łączy w sobie kilka duchowych przestrzeni, które wzajemnie się przenikają i tworzą wzruszająco piękny świat wewnętrzny spektaklu. Jedyne takie dzieło na scenach.

JACEK WAKAR Posprzątane Sarah Ruhl w reż. Mariusza Grzegorzka w T. im. Stefana Jaracza w Łodzi; Nieskończona historia Artura Pałygi w reż. Piotra Cieplaka w T. Powszechnym w Warszawie.

KALINA ZALEWSKA Sprawa wg Samuela Zborowskiego Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Jarockiego, T. Narodowy w Warszawie; W imię Jakuba S. Pawła Demirskiego w reż. Moniki Strzępki, T. Dramatyczny w Warszawie; Nieskończona historia Artura Pałygi w reż. Piotra Cieplaka, T. Powszechny w Warszawie.

Najlepsza nowa polska sztuka (ogłoszona drukiem lub wystawiona)

CIEŚLAK W imię Jakuba S. Pawła Demirskiego. Kredyty jako nowy rodzaj pańszczyzny – świetna metafora współczesnych stosunków gospodarczych.

DERKACZEW Rewolucja balonowa Julii Holewińskiej.

DREWNIAK Paweł Demirski, W imię Jakuba S.; Artur Pałyga, Nieskończona historia; Jolanta Janiczak, Joanna Szalona; Królowa.
 

JOPEK Zyta Rudzka, Zimny bufet; Jolanta Janiczak Joanna Szalona; Królowa; Artur Pałyga, Nieskończona historia. Oratorium na 30 postaci, chór, orkiestrę i sukę Azę (T. Powszechny w Warszawie).

KOPCIŃSKI Zyta Rudzka, Zimny bufet; Artur Pałyga, Nieskończona historia. Oratorium na 30 postaci, chór, orkiestrę i sukę Azę (w wersji z T. Powszechnego).

KOWALSKA Wojciech Tomczyk, Bezkrólewie.

KYZIOŁ W imię Jakuba S. Pawła Demirskiego; Wszyscy święci Wojciecha Farugi/Jarosława Jakubowskiego.

MAJCHEREK Śmierć proroka Tadeusza Słobodzianka.

SCHREIBER Joanna Szalona; Królowa Jolanty Janiczak. Poziom tekstów Janiczak bywa bardzo nierówny, ale Joanna to świetny dramat. Paradoksalny, nieprzewidywalny, rozpisujący historię na ludzkim ciele i ludzkie ciało w historii. Jeśli to dobre wskazanie, w jaką stronę pójdzie twórczość Janiczak – rośnie nam polski Howard Barker.

SIERADZKI Popiełuszko Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk; Śmierć Kalibana Magdy Fertacz.

SPICHALSKI Ofelie Jolanty Janiczak (wystawione w T. im. Wilama Horzycy w Toruniu); Na końcu łańcucha Mateusza Pakuły (wystawione w T. im. Juliusza Osterwy w Lublinie).

STANKIEWICZ-PODHORECKA W pogoni za bajką Moniki Muskały i Janusza Margańskiego, T. Rampa, Warszawa. Sztuka dla dzieci, napisana komunikatywnym językiem, zawierająca jasne, proste przesłanie, z dynamiczną akcją i pogłębioną refleksją. Wyraźna granica między dobrem i złem. Bez relatywizacji wartości, co dziś jest rzadkością w teatrze.
 

WAKAR Nieskończona historia Artura Pałygi.
 

ZALEWSKA Nieskończona historia Artura Pałygi w reż. Piotra Cieplaka, T. Powszechny w Warszawie; Ciała obce Julii Holewińskiej w reż. Kuby Kowalskiego, T. Wybrzeże w Gdańsku; Wnyk Roberta Jarosza w reż. Bogusława Kierca, Opolski T. Lalki i Aktora.

 

Najlepsza nowa sztuka obcojęzyczna (ogłoszona drukiem lub wystawiona)

 

CIEŚLAK W mrocznym mrocznym domu Neila LaBute’a.

 

DREWNIAK Iluzje Iwana Wyrypajewa.
 

JOPEK Elfriede Jelinek, Kupieckie kontrakty (T. Dramatyczny w Warszawie).
 

KOPCIŃSKI Pireneje Davida Greiga, dramatopisarza ze Szkocji, którego bardzo ciekawa twórczość pozostałaby dla mnie nieznana, gdyby nie „Dialog”. Przekład Małgorzaty Semil.
 

KOWALSKA Aleksiej Kruczonych, Zwycięstwo nad słońcem. Nie jest to nowość, ale wypada wyrazić wdzięczność Piotrowi Mitznerowi za brawurowy przekład, jakim przyswoił polszczyźnie jeden z największych skarbów rosyjskiego futuryzmu.
 

KYZIOŁ Iluzje Iwana Wyrypajewa.
 

MAJCHEREK Iluzje Wyrypajewa w reż. Agnieszki Glińskiej w T. Na Woli w Warszawie.
 

SIERADZKI Pogorzelisko Wajdiego Mouawada w przekładzie Tomasza Swobody.
 

SPICHALSKI W mrocznym mrocznym domu Neila LaBute’a (wystawione w T. Narodowym w Warszawie).
 

STANKIEWICZ-PODHORECKA Marzenie Nataszy Jarosławy Pulinowicz, reż. Wojciech Urbański, T. Powszechny, Warszawa. Podejmuje ważny i bolesny problem społeczny, jaki dziś spotyka młodych ludzi wychowywanych z dala od wartości moralnych i formacji duchowej, co prowadzi do pustki duchowej i nowego typu samotności młodego człowieka.

WAKAR W mrocznym mrocznym domu Neila LaBute’a w przekładzie Grażyny Kani w T. Narodowym w Warszawie; Iluzje Iwana Wyrypajewa.
 

ZALEWSKA Iluzje Iwana Wyrypajewa w reż. Agnieszki Glińskiej w T. Na Woli w Warszawie.

 

Najlepsza adaptacja teatralna (opracowanie tekstu)

 

CIEŚLAK Sprawa Jerzego Jarockiego.

DERKACZEW Korzeniec Zbigniewa Białasa, adaptacja i dramaturgia Tomasz Śpiewak, T. Zagłębia w Sosnowcu.

DREWNIAK Jerzy Jarocki, Sprawa wg Samuela Zborowskiego Juliusza Słowackiego w T. Narodowym w Warszawie; Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński, Opowieści afrykańskie według Szekspira; Mikołaj Grabowski, Dwanaście stacji Tomasza Różyckiego w T. im. Jana Kochanowskiego w Opolu.

JOPEK Agnieszka Jakimiak i Weronika Szczawińska, Jak być kochaną (Bałtycki T. Dramatyczny w Koszalinie).

KOPCIŃSKI Paweł Passini, Zuzanna Srebrna, Słownik Chazarski. Dzieci Snów.
 

KYZIOŁ Burza, scenariusz sceniczny – Maja Kleczewska i Łukasz Chotkowski, dramaturgia – Łukasz Chotkowski.
 

MAJCHEREK Jerzy Jarocki – Sprawa wg Słowackiego w T. Narodowym w Warszawie.
 

SIERADZKI Sprawa Jerzego Jarockiego wg Juliusza Słowackiego (T. Narodowy w Warszawie); Ala z elementarza Zuzanny Fijewskiej-Maleszy wg Aliny Margolis-Edelman (Scena Przodownik, Warszawa); Jak być kochaną Agnieszki Jakimiak z inspiracji opowiadaniem Kazimierza Brandysa (Bałtycki T. Dramatyczny, Koszalin). W każdym przypadku stosunek scenarzysty do źródła inspiracji jest odmienny.

SPICHALSKI Mikołaj Grabowski, Tadeusz Nyczek – Pan Tadeusz w reż. Mikołaja Grabowskiego, Narodowy Stary T. w Krakowie; Jan Czapliński – Dwunastu gniewnych ludzi w reż. Radosława Rychcika, T. Nowy w Poznaniu; Marcin Bartnikowski – Sprawa Dantona. Samowywiad w reż. Magdaleny Miklasz, T. Malabar Hotel w Białymstoku.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Michał Konarski, Mistrz i Małgorzata, T. Rampa w Warszawie. Adaptacja kładzie główny akcent na te wątki, które podejmują istotne pytania o naszą duchowość, zagrożoną w dzisiejszym, laicyzującym się świecie, w którym trwa rewolucja kulturowa i próbuje się odciąć chrześcijańskie korzenie cywilizacji europejskiej.

WAKAR Mikołaj Grabowski, Tadeusz Nyczek – Pan Tadeusz wg Adama Mickiewicza w Narodowym Starym T. w Krakowie; Agata Duda-Gracz – Według Bobczyńskiego na podstawie Rewizora Mikołaja Gogola we Wrocławskim T. Współczesnym.

ZALEWSKA Jerzy Jarocki, Sprawa wg Samuela Zborowskiego Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Jarockiego, T. Narodowy w Warszawie; Artur Pałyga, nowa wersja Nieskończonej historii Artura Pałygi, T. Powszechny w Warszawie; Ingmar Villqist, Miłość w Königshütte, T. Polski w Bielsku-Białej, adaptacja własnego scenariusza filmowego.

 

Najlepsza reżyseria

 

CIEŚLAK Sprawa Jerzego Jarockiego.

DERKACZEW Remigiusz Brzyk – Korzeniec, T. Zagłębia w Sosnowcu.
 

DREWNIAK Logika nakazywałaby powtórzyć w tej rubryce reżyserów najlepszych spektakli, ale ja uzupełniam listę o kolejne trzy istotne nazwiska: Monika Strzępka, W imię Jakuba S., T. Dramatyczny w Warszawie; Weronika Szczawińska, Jak być kochaną, T. Dramatyczny w Koszalinie; Piotr Cieplak, Nieskończona historia, T. Powszechny w Warszawie.

JOPEK Ewelina Marciniak, Zbrodnia (T. Polski w Bielsku-Białej).

KOPCIŃSKI Jerzy Jarocki, Sprawa; Piotr Cieplak, Nieskończona historia; Paweł Passini, Słownik Chazarski. Dzieci Snów.

KOWALSKA W imię Jakuba S., reż. Monika Strzępka (T. Dramatyczny w Warszawie); Nieskończona historia, reż. Piotr Cieplak (T. Powszechny w Warszawie); Słownik Chazarski, reż. Paweł Passini (T. im. Jana Kochanowskiego w Opolu).

KYZIOŁ Sprawa, reż. Jerzy Jarocki, T. Narodowy w Warszawie; Burza, reż. Maja Kleczewska, T. Polski w Bydgoszczy.

MAJCHEREK Piotr Cieplak – Nieskończona historia Artura Pałygi w T. Powszechnym w Warszawie.

SCHREIBER Jan Klata – za całokształt. W roku, w którym nadzwyczaj modne jest oburzenie i bunt, Klata oburza się i buntuje chyba najmądrzej. Najpierw pozwala swoim postaciom na zerwanie z siebie dawnych ograniczeń, a potem z laboratoryjną precyzją przygląda się skutkom ich wyzwolenia – zwykle bardzo niejednoznacznym. Bez dwóch zdań najlepszym spektaklem, w którym Klata przygląda się w ten sposób buntowi, są Zbójcy Schillera (Schauspielhaus Bochum; jedno z najlepszych dokonań Klaty w ogóle), ale tę linię reprezentują też polskie Koprofagi (lepsze, niż się wielu wydaje) czy Jerry Springer – The Opera.

SIERADZKI Piotr Cieplak (Nieskończona historia Artura Pałygi, T. Powszechny, Warszawa), Mikołaj Grabowski (Dwanaście stacji Tomasza Różyckiego, T. im. Jana Kochanowskiego, Opole), Monika Strzępka (W imię Jakuba S. Pawła Demirskiego, T. Dramatyczny, Warszawa i Łaźnia Nowa, Kraków).

SPICHALSKI Krzysztof Warlikowski – Opowieści afrykańskie według Szekspira, Nowy T. w Warszawie; Maciej Englert – Hamlet, T. Współczesny w Warszawie; Krystyna Meissner – Hopla, żyjemy!, Wrocławski T. Współczesny; Maja Kleczewska – Burza, T. Polski w Bydgoszczy.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Cezary Domagała, W pogoni za bajką, T. Rampa w Warszawie. Kolorowy, roztańczony, rozśpiewany spektakl. Inscenizacja dająca dzieciom okazję do zgadywania bohaterów znanych bajek ożywia widownię i wprowadza dialog między sceną i widownią; Wojciech Kępczyński, Aladyn Jr., T. Roma, Warszawa.

WAKAR Mariusz Grzegorzek – Posprzątane w T. im. Stefana Jaracza w Łodzi, Piotr Cieplak – Nieskończona historia w T. Powszechnym w Warszawie.

ZALEWSKA Jerzy Jarocki, Sprawa, T. Narodowy w Warszawie; Piotr Cieplak, Nieskończona historia Artura Pałygi, T. Powszechny w Warszawie; Michał Zadara, Aktor Norwida, T. Narodowy w Warszawie.

 

Najlepsza scenografia

 

CIEŚLAK Sprawa – Andrzej Witkowski. Ziemia, piekło, raj i czyściec w niewielkiej przestrzeni Sceny Kameralnej.

DERKACZEW Michał Korchowiec, W imię Jakuba S., T. Dramatyczny w Warszawie i T. Łaźnia Nowa w Krakowie.

DREWNIAK Beata Nyczaj, Peer Gynt w T. im. Juliusza Słowackiego w Krakowie; Iza Wądołowska Jak być kochaną w T. Dramatycznym w Koszalinie; Anna Met, Iluzje w reż. Iwana Wyrypajewa w Narodowym Starym T. w Krakowie.

JOPEK Michał Borczuch (Hans, Dora i Wilk, T. Polski we Wrocławiu); Anna Maria Karczmarska (Komornicka. Biografia pozorna); Grupa Mixer (Aleksandra. Rzecz o Piłsudskim, T. Dramatyczny w Wałbrzychu).

KOPCIŃSKI Robert Rumas, Aktor, reż. Michał Zadara (T. Narodowy w Warszawie).

KOWALSKA Aktor, reż. Michał Zadara, scenografia Robert Rumas (T. Narodowy w Warszawie).

KYZIOŁ Katarzyna Borkowska, Burza, reż. Maja Kleczewska, T. Polski w Bydgoszczy; Grupa Mixer, Aleksandra. Rzecz o Piłsudskim, reż. Marcin Liber, T. im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu; światło Jacqueline Sobiszewski w Nosferatu, reż. Grzegorz Jarzyna, TR Warszawa i T. Narodowy w Warszawie.

SCHREIBER Dagmara Latała, Jacek Paździor, Opowieści zimowe, reż. Iga Gańczarczyk, T. Polski w Bydgoszczy.

SIERADZKI Mirek Kaczmarek (liczne znakomite realizacje, wśród nich: Makbet, T. Współczesny, Szczecin; Joanna Szalona; Królowa, T. im. Stefana Żeromskiego, Kielce; Ofelie, T. im. Wilama Horzycy, Toruń); Michał Korchowiec (W imię Jakuba S., T. Dramatyczny w Warszawie).
 

SPICHALSKI Mariusz Napierała – Rusałka w reż. Kristiny Wuss, Opera Nova w Bydgoszczy; Mirosław Kaczmarek – Joanna Szalona; Królowa w reż. Wiktora Rubina, T. im. Stefana Żeromskiego w Kielcach; Michał Korchowiec – W imię Jakuba S. w reż. Moniki Strzępki, T. Dramatyczny w Warszawie; Grzegorz Wiśniewski – Król Ryszard III w reż. Grzegorza Wiśniewskiego, T. im. Stefana Jaracza w Łodzi.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Pille Jänes, Zwiastowanie, reż. Lembit Peterson, T. Polski, Warszawa; prace Leszka Mądzika w Scenie Plastycznej KUL dotyczące egzystencji człowieka w jego wymiarze duchowym. Przestrzeń estetyczna jest środkiem i drogą prowadzącą do ukazania odwiecznej tęsknoty człowieka ku metafizycznej przestrzeni.

WAKAR Małgorzata Szczęśniak – Opowieści afrykańskie według Szekspira w reż. Krzysztofa Warlikowskiego w Nowym T. w Warszawie.
 

ZALEWSKA Robert Rumas, Aktor Norwida w reż. Michała Zadary, T. Narodowy w Warszawie; Michał Korchowiec – W imię Jakuba S. w reż. Moniki Strzępki, T. Dramatyczny w Warszawie; Mirek Kaczmarek: Jerry Springer – The Opera w reż. Jana Klaty w T. Muzycznym Capitol we Wrocławiu, Joanna Szalona; Królowa Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina w T. im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz Ofelie Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina w T. im. Wilama Horzycy w Toruniu.

 

Najlepsza muzyka

 

CIEŚLAK Zygmunt Konieczny – Pan Tadeusz, Narodowy Stary T./T. Łaźnia Nowa w Krakowie.

DERKACZEW Jan Suświłło – Położnice szpitala św. Zofii.

DREWNIAK Richard Thomas – Jerry Springer – The Opera; Jan Duszyński − Nieskończona historia; Zygmunt Konieczny – Pan Tadeusz.

JOPEK Jan Duszyński (Nieskończona historia, reż. Piotr Cieplak, T. Powszechny w Warszawie); Jan Suświłło (W imię Jakuba S., reż. Monika Strzępka, T. Dramatyczny w Warszawie).

KOPCIŃSKI Jan Duszyński, Nieskończona historia, reż. Piotr Cieplak, T. Powszechny w Warszawie; Aleksander Kościów, Hekabe, reż. Karolina Labakhua, T. Polski w Warszawie.

KOWALSKA W tej kategorii wyróżniłabym dwa spektakle, w których pojęcie „muzyczność” rozszerza się na całą niemal przestrzeń dźwiękową, łącznie z efektami. Są to: Nieskończona historia w reż. Piotra Cieplaka z muzyką Jana Duszyńskiego (T. Powszechny w Warszawie) oraz Sex machine w reż. Tomasza Mana z muzyką zespołu Karbido (T. Muzyczny Capitol we Wrocławiu).

KYZIOŁ Jan Suświłło, Położnice szpitala św. Zofii, reż. Monika Strzępka, T. Rozrywki, Chorzów; hity z The Show Must Go On, reż. Jérôme Bel, T. Dramatyczny w Warszawie.

MAJCHEREK Jan Duszyński – Nieskończona historia w T. Powszechnym w Warszawie.

SCHREIBER Agata Zubel, Oresteja, reż. Maja Kleczewska.

SIERADZKI Jan Suświłło (Położnice szpitala św. Zofii, T. Rozrywki, Chorzów); Bartek Straburzyński (Orkiestra, T. im. Heleny Modrzejewskiej, Legnica); Stanisław Radwan (Udręka życia, T. Narodowy, Warszawa).

SPICHALSKI Paweł Mykietyn – Opowieści afrykańskie według Szekspira w reż. Krzysztofa Warlikowskiego, Nowy T. w Warszawie; Zuzanna Skolias, Brojo – Na końcu łańcucha w reż. Evy Rysovej, T. im. Juliusza Osterwy w Lublinie; Jan Duszyński – Nieskończona historia w reż. Piotra Cieplaka, T. Powszechny w Warszawie.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Zygmunt Konieczny, Hamlet, reż. Maciej Englert, T. Współczesny, Warszawa; Piotr Rubik, W pogoni za bajką, reż. Cezary Domagała, T. Rampa, Warszawa; Marius Peterson, Zwiastowanie (muzyka znakomicie współtworząca klimat mistyczny), reż. Lembit Peterson, T. Polski, Warszawa.

WAKAR Jan Duszyński – Nieskończona historia w T. Powszechnym w Warszawie.

ZALEWSKA Zygmunt Konieczny, Pan Tadeusz w reż. Mikołaja Grabowskiego, Narodowy Stary T. w Krakowie; Jan Duszyński, Nieskończona historia Artura Pałygi w reż. Piotra Cieplaka, T. Powszechny w Warszawie; Jacek Wierzchowski, Wnyk Roberta Jarosza w reż. Bogusława Kierca, Opolski T. Lalki i Aktora.

 

Najlepsza rola kobieca

 

CIEŚLAK Dominika Kluźniak (androginiczny Juliusz Słowacki!) w Sprawie.

DERKACZEW Anita Sokołowska jako Maria Komornicka w spektaklu Komornicka. Biografia pozorna, HOBO Art Foundation, Scena Prapremier InVitro w Lublinie, T. Polski w Bydgoszczy; Małgorzata Hajewska-Krzysztofik jako Porcja, Opowieści afrykańskie według Szekspira, Nowy T. w Warszawie.

DREWNIAK Magdalena Popławska – Desdemona w Opowieściach afrykańskich i Nancy w Nancy. Wywiadzie, obie role w Nowym T. w Warszawie; Marta Nieradkiewicz – Miranda w Burzy Mai Kleczewskiej; Paulina Puślednik za Podkomorzankę w Panu Tadeuszu i jej solowy numer Zosia, Zosia, Zosia oraz za Lawinię w Anatomii Tytusa w reż. Wojtka Klemma.

JOPEK Anita Sokołowska (Komornicka. Biografia pozorna); Agnieszka Kwietniewska (Joanna Szalona; Królowa); Jaśmina Polak (Zbrodnia).

KOPCIŃSKI Anita Sokołowska, Komornicka. Biografia pozorna; Jaśmina Polak, Zbrodnia.

KOWALSKA Dorota Kolak w Na początku był dom, reż. Anna Augustynowicz (T. Wybrzeże w Gdańsku).

KYZIOŁ Aktorki i aktorzy T. Dramatycznego – za stworzenie zespołu, który potrafi zagrać wszystko; oraz: Dominika Kluźniak w Sprawie, reż. Jerzy Jarocki, T. Narodowy w Warszawie; Maja Ostaszewska w Opowieściach afrykańskich według Szekspira, reż. Krzysztof Warlikowski, Nowy T. w Warszawie i Danuta Stenka w Orestei, reż. Maja Kleczewska, T. Narodowy w Warszawie.

MAJCHEREK Irena Jun w Józefie i Marii w T. Studio w Warszawie; Maja Ostaszewska w Opowieściach afrykańskich w Nowym T. w Warszawie.

SCHREIBER Agnieszka Kwietniewska – Joanna w spektaklu Joanna Szalona; Królowa w reż. Wiktora Rubina.

SIERADZKI Anita Sokołowska (Komornicka. Biografia pozorna, T. Polski, Bydgoszcz; Scena Prapremier InVitro, Lublin; HOBO Art Foundation); Dominika Bednarczyk (Kochanek, T. im. Juliusza Słowackiego, Kraków).

SPICHALSKI Magdalena Popławska – Desdemona w Opowieściach afrykańskich według Szekspira; Monika Krzywkowska – Dulska w Moralności pani Dulskiej w reż. Agnieszki Glińskiej, T. Współczesny w Warszawie; Milena Gauer – Ajtra w Matkach/Błagalnicach. Koncercie śmierci w reż. Łukasza Chotkowskiego, T. im. Stefana Jaracza w Olsztynie.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Halina Łabonarska, matka w Zwiastowaniu, T. Polski, Warszawa. Wybitna aktorka wnosi do spektaklu wielkiej klasy aktorstwo artystyczne oraz własną przestrzeń duchową, współtworząc klimat i przesłanie dzieła. Olga Sarzyńska, Marylin w Marylin Mongoł, reż. Bogusław Linda, T. Ateneum, Warszawa.

WAKAR Marieta Żukowska (Lane), Justyna Wasilewska (Matilde), Gabriela Muskała (Virginia) w Posprzątanym w T. im. Stefana Jaracza w Łodzi; Teresa Budzisz-Krzyżanowska (Violet Weston) w Sierpniu Tracy’ego Lettsa w reż. Grzegorza Brala w T. Studio w Warszawie.

ZALEWSKA Dominika Kluźniak, Sprawa w reż. Jerzego Jarockiego, T. Narodowy w Warszawie, Anita Sokołowska, Komornicka. Biografia pozorna w reż. Bartosza Frąckowiaka, Hobo Art Foundation, Scena Prapremier InVitro w Lublinie, Teatr Polski w Bydgoszczy.

 

Najlepsza rola męska

 

CIEŚLAK Grzegorz Małecki, W mrocznym mrocznym domu w T. Narodowym w Warszawie.

DREWNIAK Krzysztof Dracz – Jakub Szela w spektaklu W imię Jakuba S. Moniki Strzępki; Michał Kaleta – Hamlet w Hamlecie Pawła Szkotaka; Oskar Hamerski – Jerzy w Aktorze Michała Zadary.

JOPEK Krzysztof Dracz (W imię Jakuba S.); Michał Majnicz (Bruno Jasieński padł, Teatr ZL w Tarnowskich Górach); Dobromir Dymecki (W imię Jakuba S.).

KOPCIŃSKI Mariusz Bonaszewski w Sprawie, reż. Jerzy Jarocki (T. Narodowy w Warszawie).

KOWALSKA Mariusz Bonaszewski w Sprawie, reż. Jerzy Jarocki (T. Narodowy w Warszawie).

KYZIOŁ Mariusz Bonaszewski w Sprawie, reż. Jerzy Jarocki, T. Narodowy w Warszawie; Krzysztof Stroiński w Iluzjach, reż. Agnieszka Glińska, T. Na Woli i Wolfgang Michael w Nosferatu, reż. Grzegorz Jarzyna, T. Narodowy i TR Warszawa.

MAJCHEREK Andrzej Mastalerz w Nieskończonej historii w T. Powszechnym w Warszawie; Łukasz Lewandowski w Iluzjach w T. Na Woli w Warszawie.

SIERADZKI Krzysztof Dracz (W imię Jakuba S., T. Dramatyczny, Warszawa i Łaźnia Nowa, Kraków); Janusz Gajos (Udręka życia, T. Narodowy, Warszawa); Grzegorz Małecki (W mrocznym mrocznym domu, T. Narodowy, Warszawa).

SPICHALSKI Mariusz Bonaszewski – Lucyfer w Sprawie, T. Narodowy w Warszawie; Adam Ferency – Otello/Lear/Shylock w Opowieściach afrykańskich według Szekspira, Nowy T. w Warszawie.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Janusz Gajos, rola męża w Udręce życia Hanocha Levina, reż. Jan Englert, T. Narodowy, Warszawa.

WAKAR Grzegorz Małecki (Terry) w spektaklu W mrocznym mrocznym domu w T. Narodowym w Warszawie; Borys Szyc (Hamlet) w Hamlecie w reż. Macieja Englerta w T. Współczesnym w Warszawie.

ZALEWSKA Mariusz Bonaszewski, Sprawa w reż. Jerzego Jarockiego, T. Narodowy w Warszawie; Krzysztof Dracz jako Jakub S., W imię Jakuba S. Moniki Strzępki, T. Dramatyczny w Warszawie.

 

Najlepsza rola epizodyczna

 

CIEŚLAK Jan Peszek – Wojski w Panu Tadeuszu Mikołaja Grabowskiego.

DERKACZEW Marcin Pępuś i Adam Szczyszczaj w spektaklu Poczekalnia.0, T. Polski we Wrocławiu.

DREWNIAK Epizod solowy: Dariusz Niebudek (Lars von Trier) w Kto zabił Alonę Iwanowną? Michała Kmiecika. Epizod grupowy: zespół Narodowego Starego T. w Krakowie za Pana Tadeusza, reż. Mikołaj Grabowski.

JOPEK Męski kwartet – Rafał Kosowski, Ryszard Węgrzyn, Piotr Tokarz i Filip Perkowski – w Aleksandrze. Rzeczy o Piłsudskim.

KOPCIŃSKI W tym przedstawieniu nie ma ról pierwszoplanowych, wszyscy grają w planie drugim – i grają doskonale. Zespół T. Powszechnego w Nieskończonej historii w reż. Piotra Cieplaka.

KYZIOŁ Karolina Adamczyk w Burzy, reż. Maja Kleczewska, T. Polski w Bydgoszczy; Cezary Kosiński i Andrzej Mastalerz w Nieskończonej historii, reż. Piotr Cieplak, T. Powszechny w Warszawie.

SIERADZKI Alona Szostak (W imię Jakuba S., T. Dramatyczny, Warszawa i Łaźnia Nowa, Kraków; Położnice szpitala św. Zofii, T. Rozrywki, Chorzów); Włodzimierz Press (Udręka życia, T. Narodowy, Warszawa).

SPICHALSKI Agnieszka Kowalska – Ana, Posprzątane w reż. Mariusza Grzegorzka, T. im. Stefana Jaracza w Łodzi; Wojciech Ziemiański – Pan Hubert w Poczekalni.0 w reż. Krystiana Lupy, T. Polski we Wrocławiu; Michał Czernecki – Charyton w Proroku Ilji w reż. Ondreja Spišáka, T. Na Woli w Warszawie.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Anna Chodakowska w Orestei Ajschylosa, reż. Maja Kleczewska, T. Narodowy, Warszawa. Jedyna dobra rola w żenująco marnym, obscenicznym przedstawieniu, które nie powinno mieć prawa pobytu na scenie. Henryk Łapiński w Lady Oscar, reż. Romuald Szejd, T. Scena Prezentacje, Warszawa.

WAKAR Anna Chodakowska (Nicka), Ewa Wiśniewska (Hrabina) w Aktorze Cypriana Kamila Norwida w reż. Michała Zadary w T. Narodowym w Warszawie.

ZALEWSKA Jan Peszek w opisie burzy, Magda Grąziowska jako Zosia, Pan Tadeusz w reż. Mikołaja Grabowskiego, Narodowy Stary T. w Krakowie; Wiktoria Gorodeckaja jako Felcia, Aktor Norwida w reż. Michała Zadary, T. Narodowy w Warszawie.

 

Najciekawszy debiut

 

CIEŚLAK Michał Kmiecik, reżyser spektaklu Kto zabił Alonę Iwanowną? w T. Dramatycznym w Warszawie.

DERKACZEW Julia Wyszyńska jako Postać Co Nic Nie Rozumie w spektaklu Źle ma się kraj, T. Polski w Bydgoszczy; Wojciech Faruga, reżyseria spektaklu Wszyscy święci, T. Polski w Bydgoszczy.

DREWNIAK Patryk Kośnicki za rolę polskiego napastnika wykonującego rzut karny przez dziesięć minut w spektaklu My w finale Marca Beckera w reż. Iwony Jery w T. Bagatela w Krakowie.

JOPEK Zespół aktorów-studentów wrocławskiej PWST w spektaklu Świadectwa wzlotu upadku wzlotu wzlotu wzlotu upadku i tak dalej Antka Kochanka pilgrima/majewskiego w reż. Sebastiana Majewskiego oraz cały zespół wykonawczy (reżyser, dramaturg, aktorzy) spektaklu Healter Skelter w reż. Pawła Świątka (PWST Kraków).

KOPCIŃSKI Nie widziałem jej pierwszej reżyserii, druga jest dla mnie odkryciem – Ewelina Marciniak za Zbrodnię w T. Polskim w Bielsku-Białej.

KOWALSKA Michał Kmiecik.

KYZIOŁ Michał Kmiecik, autor i reżyser spektaklu Kto zabił Alonę Iwanowną?, T. Dramatyczny w Warszawie.

MAJCHEREK Karolina Labakhua – Hekabe w T. Polskim w Warszawie.

SIERADZKI Ewelina Marciniak, reżyserka Zbrodni w T. Polskim w Bielsku-Białej (lekko naginam, bo to jej drugie, nie pierwsze przedstawienie; tak czy owak, to jest początek – bardzo obiecujący).

SPICHALSKI Karolina Labakhua – Hekabe, T. Polski w Warszawie.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Joanna Osyda i Anna Próchniak jako dwie Natasze w Marzeniu Nataszy, T. Powszechny w Warszawie. Obie aktorki prostymi środkami wyraziście i w pełni wiarygodnie oddały skomplikowane psychologicznie charaktery i diametralnie różne osobowości swych bohaterek. Znakomicie poprowadzone role.

WAKAR Julia Holewińska za teksty Rewolucja balonowa i Ciała obce; Joanna Osyda i Anna Próchniak za role w spektaklu Marzenie Nataszy w T. Powszechnym w Warszawie.

ZALEWSKA Milena Suszyńska jako Jennifer, W mrocznym mrocznym domu Neila LaBute’a w reż. Grażyny Kani, T. Narodowy w Warszawie; Gintarė Vaivadaitė z Litwy (scenografia, debiut w Polsce), Misiaczek Marty Guśniowskiej w reż. Wiesława Czołpińskiego, Białostocki T. Lalek.

 

Najlepszy teatr

 

CIEŚLAK Ten sezon nie wyłonił oczywistego lidera, co powinno zdopingować tych, którzy mają aspiracje do tego tytułu.

DERKACZEW T. Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy.

DREWNIAK Nowy T. w Warszawie za Opowieści afrykańskie i Nancy. Wywiad.

KOPCIŃSKI Typowy sezon dla podróżników.

KYZIOŁ T. Dramatyczny w Warszawie; T. Polski w Bydgoszczy.

SIERADZKI Nie potrafię w tym sezonie jednoznacznie wskazać.

SPICHALSKI T. im. Stefana Jaracza w Łodzi.

STANKIEWICZ-PODHORECKA T. Nie Teraz w Tarnowie swoje doskonałe spektakle opiera na podstawowych wartościach, które definiują człowieka, i pokazuje, iż teatr ma do spełniania prócz funkcji artystycznej także ważną misję społeczną, moralną, edukacyjną i historyczną. Warszawska Opera Kameralna – niezłomna w walce o wysoką kulturę.

WAKAR Nie potrafię wskazać.

ZALEWSKA T. Narodowy w Warszawie i T. Muzyczny Capitol we Wrocławiu (Frankenstein Kościelniaka, Jerry Springer Klaty, Sex machine Mana).

 

Najlepsze przedstawienie teatru lalkowego

 

DERKACZEW Bullerbyn. O tym jak dzieci domowym sposobem zrobiły sobie las i co z niego wyrosło, reż. Anna Smolar, T. im. Jana Kochanowskiego w Opolu.

DREWNIAK Córka mi podpowiada, że Ładne kwiatki w reż. Krzysztofa Jędryska w T. Groteska w Krakowie, ale coś nie jestem przekonany.

JOPEK Wnyk Roberta Jarosza w reż. Bogusława Kierca (Opolski T. Lalki i Aktora).

KOPCIŃSKI Wnyk Roberta Jarosza w reż. Bogusława Kierca (Opolski T. Lalki i Aktora).

KOWALSKA Wnyk Roberta Jarosza, reż. Bogusław Kierc (Opolski T. Lalki i Aktora).

SIERADZKI Bleee... Maliny Prześlugi w T. Maska w Rzeszowie, reż. Laura Słabińska; Psiakość Marty Guśniowskiej w Opolskim T. Lalki i Aktora, reż. Mariola Ordak-Świątkiewicz. To drugie przedstawienie łączy się z następną rubryką, bo to świetny tekst, dobra zabawa, ale i smaczna muzyczna parafraza amerykańskiego musicalu...

STANKIEWICZ-PODHORECKA Z tych, które widziałam, nie znajduję najlepszego.

WAKAR Nie śledzę.
 

ZALEWSKA Wnyk Roberta Jarosza w reż. Bogusława Kierca, Opolski T. Lalki i Aktora.

 

Najlepsze przedstawienie teatru muzycznego

 

CIEŚLAK Jerry Springer – The Opera, reż. Jan Klata.

DERKACZEW Położnice szpitala św. Zofii, Paweł Demirski, Monika Strzępka, T. Rozrywki w Chorzowie; Jerry Springer – The Opera, reż. Jan Klata, T. Muzyczny Capitol, Wrocław.

DREWNIAK T. Muzyczny Capitol we Wrocławiu, Jerry Springer – The Opera, reż. Jan Klata; Teatr Wielki – Opera Narodowa, Materiały do Medei Heinera Müllera, reż. Barbara Wysocka.

KOPCIŃSKI Materiały do Medei Heinera Müllera, reż. Barbara Wysocka, Teatr Wielki – Opera Narodowa.

KOWALSKA Jerry Springer – The Opera, reż. Jan Klata (T. Muzyczny Capitol we Wrocławiu).

KYZIOŁ Położnice szpitala św. Zofii, reż. Monika Strzępka, T. Rozrywki, Chorzów; Jerry Springer – The Opera, reż. Jan Klata, T. Muzyczny Capitol we Wrocławiu.

MAJCHEREK Shrek w reż. Macieja Korwina w T. Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.

SIERADZKI ...autorstwa Marcina Mirowskiego. Nadto Tuwim dla dorosłych, reż. Jerzy Satanowski, T. Roma, Warszawa.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Ja, Kain opera Edwarda Pałłasza, libretto Joanna Kulmowa, Warszawska Opera Kameralna – znakomita trawestacja biblijnej opowieści wyrażona wspaniałą muzyką, interesującym librettem i doskonałym wykonaniem. Aladyn Jr. – musical zrealizowany z dużym rozmachem, pełen dynamiki i barw, dowcipny w scenografii i grze aktorskiej.

WAKAR Jerry Springer – The Opera Richarda Thomasa w reż. Jana Klaty w T. Muzycznym Capitol we Wrocławiu; Berlin, czwarta rano wg scenariusza i w reż. Łukasza Czuja w T. Roma w Warszawie.

ZALEWSKA Jerry Springer – The Opera w reż. Jana Klaty, T. Muzyczny Capitol we Wrocławiu.

 

Najlepsze przedstawienie teatru tańca

 

DERKACZEW Nancy. Wywiad, Claude Bardouil i Magdalena Popławska, Nowy T. w Warszawie; The Show Must Go On, Jérôme Bel, T. Dramatyczny w Warszawie.

DREWNIAK Nowy T. w Warszawie, Nancy. Wywiad.

KOPCIŃSKI Oops, Anita Wach i Bojan Jablanovec, produkcja Art Stations Foundation, Poznań i Via Negativa, Lublana.

KOWALSKA 12, choreografia Jacek Gębura (Scena Tańca T. Muzycznego Capitol we Wrocławiu).

SPICHALSKI Kreacje 4 – IV warsztat choreograficzny (choreografia Barbara Bartnik, Tomasz Fabiański i in.), Teatr Wielki – Opera Narodowa.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Opowieści biblijne składające się z trzech baletów: Syn marnotrawny, Kain i Abel, Sześć skrzydeł aniołów. Tematy z Biblii wspaniale przełożone na język tańca, w choreografii prezentującej różne stylistyki: od George’a Balanchine’a, przez Emila Wesołowskiego, po Jacka Przybyłowicza. Piękny spektakl, Teatr Wielki – Opera Narodowa, Warszawa.

WAKAR Nie śledzę.
 

ZALEWSKA Mikrokosmos Konrada Dworakowskiego, Wrocławski T. Pantomimy; Mikrokosmos. Kompozycje Roberta Drobniucha, Białostocki T. Lalek i Podlaskie Stowarzyszenie Tańca.

 

Najlepsze przedstawienie Teatru Telewizji i/lub Teatru Polskiego Radia

 

CIEŚLAK Getsemani z Magdaleną Cielecką w reż. Waldemara Krzystka.

DERKACZEW Autorski program Kabaretu Macież – Piraci Eteru, Program 1 Polskiego Radia.

DREWNIAK W tym sezonie zapamiętałem głównie transmisje spektakli w telewizyjnej Jedynce: gwiazdorską Boską! i stylową Szkołę żon, ale ważniejsze i mądrzejsze były III Furie Marcina Libera z T. Modrzejewskiej w Legnicy, realizowane przez TVP Kultura.

KOPCIŃSKI Straciłem kontakt z tą sceną.

MAJCHEREK Moja ABBA Tomasza Mana w reż. autora w Teatrze Polskiego Radia.

SPICHALSKI Najweselszy człowiek w reż. Łukasza Wylężałka.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Next-ex komedia Juliusza Machulskiego w Teatrze Telewizji. Ogromnie zabawny tekst, dobrze wyreżyserowany i zagrany. Szkoda tylko, że tytuł nie za bardzo szczęśliwie wymyślony.

WAKAR Teatr Telewizji – Getsemani Davida Hare’a w reż. Waldemara Krzystka; Teatr Polskiego Radia – Zegar bije Jacka Hałasa i Dariusza Błaszczyka.

ZALEWSKA Getsemani Davida Hare’a w reż. Waldemara Krzystka.

 

Najlepsze przedstawienie teatru alternatywnego

 

DERKACZEW Sierakowski, Komuna Warszawa.

DREWNIAK Komuna Warszawa, Sierakowski.

JOPEK Prolog Wojtka Ziemilskiego (T. Ochoty, Krakowskie Reminiscencje Teatralne). Nie jestem pewna, czy to odpowiednia kategoria, ale projekt Ziemilskiego w żadnej innej (z zaproponowanych w ankiecie) się nie mieści. A wypracowywanie – właśnie – alternatywy (myślenia, narracji, teatralnego odbioru) zdaje się mieć Prolog na celowniku.

KOPCIŃSKI T. Improwizowany Klancyk, Longplay.

KOWALSKA 9 – rekonstrukcja, reż. Maciej Masztalski (T. Ad Spectatores we Wrocławiu).

KYZIOŁ Nieprzewidywalne, oryginalne i zabawne spektakle T. Improwizowanego Klancyk z Warszawy.
 

MAJCHEREK Sierakowski w Komunie Warszawa.

SIERADZKI Sprawa Dantona. Samowywiad, T. Malabar Hotel; Zaklęte rewiry, T. Konsekwentny, Warszawa (jeśli Konsekwentny to jeszcze alternatywa).

STANKIEWICZ-PODHORECKA Wyklęci, autorski spektakl Tomasza Antoniego Żaka, T. Nie Teraz, Tarnów. Połączenie wysublimowanego dzieła teatralnego z dokumentem. Spektakl doskonały artystycznie i wysmakowany estetycznie, o poetyckiej narracji mimo wstrząsającego tematu. Ma ogromny wymiar historyczno-polityczny. Daje wzorce o trwałej wartości.

WAKAR Zbyt mało oglądam.

ZALEWSKA Osadzeni. Młyńska 1, T. Ósmego Dnia z Poznania; Zapis automatyczny w reż. Macieja Adamczyka i Katarzyny Pawłowskiej, T. Porywacze Ciał z Poznania.

 

Najciekawsza książka o teatrze

 

CIEŚLAK Rimini Protokoll. Na tropie codzienności, autorzy: Miriam Dreysse, Florian Malzacher, wydawnictwo: Korporacja Ha!art, Maltafundacja.

DERKACZEW Córki Leara i inne parafrazy, przekłady: Mateusz Borowski i Małgorzata Sugiera, Księgarnia Akademicka, Kraków.

DREWNIAK Wielka biografia Mikołajskiej autorstwa Joanny Krakowskiej.

JOPEK Christoph Schlingensief: sztuka bez granic pod redakcją Tary Forrest i Anny Teresy Scheer; John McKenzie, Performuj albo... Od dyscypliny do performansu, tłumaczenie Tomasz Kubikowski.

KOPCIŃSKI Joanna Krakowska, Mikołajska. Teatr i PRL.
 

KOWALSKA Joanna Krakowska, Mikołajska. Teatr i PRL.

MAJCHEREK Biografia Haliny Mikołajskiej autorstwa Joanny Krakowskiej.

SIERADZKI Mikołajska. Teatr i PRL Joanny Krakowskiej, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2011.

SPICHALSKI Marek Waszkiel – Dzieje teatru lalek w Polsce 1944–2000, AT, Warszawa 2012.

STANKIEWICZ-PODHORECKA Mój teatr 1961–2011 Stefana Sutkowskiego, wydawca – Fundacja Pro Musica Camerata. Cenne kompendium, obejmujące pięćdziesiąt lat istnienia Warszawskiej Opery Kameralnej, zawiera część dokumentującą premiery tych lat oraz wspomnienia założyciela WOK, dyrektora Stefana Sutkowskiego. Do książki jest dołączona płyta DVD z filmem Stanisława Janickiego o WOK.
 

WAKAR Nie wprost, ale teatru tam mnóstwo – Wycinka (przekład Monika Muskała, Czytelnik) oraz Autobiografie (przekład Sława Lisiecka, Czarne) Thomasa Bernharda.

ZALEWSKA Marek Waszkiel – Dzieje teatru lalek w Polsce 1944–2000. Żeby Polska była sexy i inne szkice polemiczne Andrzeja Horubały.

 

Największy skandal sezonu (odpowiedź może obejmować zjawiska artystyczne i pozaartystyczne)

 

CIEŚLAK Niezmiennie – skandaliczne decyzje władz Warszawy!

DERKACZEW Arbitralna centralizacja scen warszawskich – i nie ma już znaczenia pod czyją dyrekcją.
 

DREWNIAK Dziejopisowie będą kiedyś nazywać ten sezon – „sezonem, w którym urzędnicy zdradzili teatr”. Szczegóły znacie.
 

JOPEK Polityka kulturalna władz Warszawy, a w szczególności oddanie T. Dramatycznego w ręce dyrektora dwóch innych scen warszawskich i zamiar (pozostający jeszcze w sferze możliwości) włączenia w ten pakiet także organizacji Warszawskich Spotkań Teatralnych.
 

KOPCIŃSKI Centralizacja teatrów warszawskich pod egidą Tadeusza Słobodzianka.
 

KYZIOŁ Niezmiennie: polityka teatralna stołecznego ratusza.
 

MAJCHEREK Działalność Biura Kultury m.st. Warszawy.
 

SCHREIBER Przekazanie Tadeuszowi Słobodziankowi dwóch warszawskich teatrów jednocześnie – czyli de facto likwidacja T. Na Woli i nagrodzenie człowieka, który niespecjalnie dobrze radził sobie jako jego dyrektor. Wszystko to najwyraźniej motywowane względami finansowymi.
 

SIERADZKI Listy protestacyjne różnych utytułowanych palantów z wieczną frazą: „Co prawda spektaklu nie widziałem, ale on mnie obraża i kategorycznie żądam zakazania, ukarania, napiętnowania...”. Z tym gatunkiem epistolografii postępować trzeba dokładnie tak samo, jak z niepodpisanymi donosami: wywalać do kubła bez lektury.
 

SPICHALSKI Przede wszystkim złe działania władz, które problemy z dofinansowaniem kultury starają się załatwić odgórnie, bez udziału zainteresowanych. Listę błędów każdy może sobie sam sporządzić. Z drugiej strony partykularyzm protestu „Teatr nie jest produktem...”, który jak dotąd sam nie zaproponował konstruktywnego rozwiązania problemu dofinansowania. Każdy chce rozmawiać, nikt nie chce przemówić.
 

STANKIEWICZ-PODHORECKA Podpisany przez Agnieszkę Holland & Company list otwarty w obronie KRRiT, dyskredytujący, ośmieszający rzesze Polaków, którzy zgodnie z konstytucją w ramach pluralizmu domagają się umieszczenia TV Trwam na multipleksie, wskazuje na żenujące podlizywanie się różnej maści artystów ekipie obecnie rządzącej. Wstyd! Część teatrów – które poprzez silnie zideologizowane spektakle wpisują się dziś w zażartą walkę z Kościołem – bardziej staje się przybudówkami partii, aniżeli teatrem. Haniebne działania marszałka Adama Strózika przeciwko WOK, prowadzące do ukatrupienia tej wspaniałej placówki.
 

WAKAR Postępująca ideologizacja życia teatralnego, sezon w T. Dramatycznym oraz w T. Studio (z wyjątkiem spektaklu Sierpień) w Warszawie, a także pomysły wicemarszałka województwa dolnośląskiego, Radosława Mołonia, który przypomniał o pokusie ręcznego sterowania kulturą.
 

ZALEWSKA Zjednoczenie pod jedną dyrekcją trzech warszawskich teatrów, podczas gdy można było zaprosić do Warszawy Jana Klatę czy zaryzykować z Michałem Zadarą. Rosnąca z każdym rokiem pauperyzacja ludzi kultury. Marginalizacja kultury wysokiej w dziennikach i czasopismach. Coraz gorsza kondycja finansowa dziesięciu pism patronackich poświęconych kulturze: mecenat państwa ma wymiar symboliczny.