Front teatralny

Wieczorem 25 kwietnia w Słowiańsku zaginęło dwóch artystów – reżyser teatralny Pawło Jurow i kurator sztuki Denys Hryszczuk. Przez to słynne już miasto we Wschodniej Ukrainie chłopcy wracali z Doniecczyzny, z której pochodzą, do Kijowa, w którym pracują. Dopiero po kilku dniach ich rodziny otrzymały nieoficjalne potwierdzenie swych podejrzeń, że artyści znaleźli się wśród kilkudziesięciu zakładników wziętych przez separatystów. Chociaż do poszukiwań Jurowa i Hryszczuka udało się włączyć ukraińskie organy ścigania, do tej pory nie wiadomo, jakie konkretne działania wykonują specsłużby, by ich uwolnić...

Pawło Jurow studiował na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Teatru, Kina i Telewizji im. I. K. Karpenki-Karego w pracowni Eduarda Mytnyckiego, którego uczniami byli m.in. najwybitniejsi ukraińscy reżyserzy teatralni – Dmytro Bohomazow i Andrij Biłous. W 2003 roku wraz z Jurowem rozpoczęli studia: Tamara Trunowa, Ihor Matijiw i Andrij Maj (a na innej uczelni w tym czasie także Stas Żurkow). Dziś stanowią oni to pokolenie młodych ukraińskich reżyserów, do którego działalności od kilku sezonów przykuta jest cała uwaga krytyki teatralnej. W młodzieńczym uniesieniu rzucając studia na uniwersytecie, Pawło jeszcze przez kilka lat zgłębiał teatr „od środka”, ucząc się sztuki oświetlenia teatralnego i współpracując z mistrzem ukraińskiej reżyserii teatralnej Wołodymyrem Ohłoblinem.

Jurow był tym, który jako pierwszy obwieścił przyjście do teatru nowego pokolenia (choć Pawło często zaprzecza jakoby istniała młoda reżyserska „generacja”, a on do niej należał). W 2010 roku wystawił na małej scenie kijowskiego warsztatu sztuki teatralnej „Suzirja” przedstawienie Depo Piwniczne (Zajezdnia Północna) Wasyla Sigariewa – mądry, stylowy pociągający spektakl, który w bezpośredni sposób przedstawia wszystkie nagłe zakręty ludzkiego losu i poprzez powtórzenia scen z różnych perspektyw, bezlitośnie zmusza widza do ciągłego przeżywania koszmaru ludzkiej beznadziejności. Jednak dzięki doskonałym kreacjom aktorskim Anny Kuziny, Dmytra Hawryłowa i Andrija Mostrenki na pierwszy plan przedstawienia raptem wysuwa się niewyobrażalna tęsknota za prawdziwymi ludzkimi emocjami – współczuciem, nadzieją, miłością – tym, na czym właśnie opiera się nasz świat. Spektakl odniósł sukces – otrzymał najbardziej prestiżową ukraińską nagrodę teatralną „Kijowski Pektorał” w kategorii „Najlepszy debiut reżyserski” i nagrodę główną na Festiwalu Młodej Reżyserii Ukraińskiej im. Łesia Kurbasa.

Od ostatnich kilku lat Pawło Jurow (jak zresztą inni reżyserzy jego pokolenia) poświęca cały swój wysiłek twórczy dramaturgii współczesnej. W ramach swojego projektu „DramPortał” Pawło zajmuje się przygotowywaniem scenicznego czytania wybitnych sztuk Pawła Priażki, Maksyma Kuroczkina, braci Preisniakowów, Martina McDonagha i in. Dzięki wsparciu British Council Jurow przełożył dramat Marka Ravenhilla Basen (bez wody) i zorganizował jego czytanie. Na ubiegłorocznym lwowskim festiwalu „Drama.ua” Pawło przygotował pierwszą prezentację sztuki Pawła Demirskiego Tęczowa Trybuna z aktorami, którzy przez cały czas trzymali w rękach agitacyjne gazety partii „Swoboda”, – w czasie, gdy rozpoczynała się ukraińska EuroRewolucja brzmiało to wyjątkowo ostro...

Bardzo lubię dobre sceniczne czytanie dramatów reżyserowane przez Jurowa za ich rzetelny wybór, za to, że sztuki są w nim analizowane z nietypową dziś skrupulatnością, a więc odbiera się je jak swoiste „szkice” przedstawień. Ale tak czy inaczej z niecierpliwością oczekuję jego następnego pełnowartościowego spektaklu, który tak był przez niego odwlekany... Obecnie bardzo się martwię o Pawła. I bez względu na wszystko wierzę, że wczesnym rankiem 24 maja, tak jak planowaliśmy, polecimy razem do Słowenii na spotkanie Wschodnioeuropejskiej Platformy Sztuk Performatywnych, a 25 maja pójdziemy do ambasady głosować nad przyszłością Ukrainy, która jest tak nieobojętna jemu – wschodnioukraińskiemu, rosyjskojęzycznemu reżyserowi teatralnemu.

PS. Rodzina i przyjaciele Pawła Jurowa i Denysa Hryszczuka zwracają się z prośbą o zapoznanie się z poniższym apelem o uwolnienie Pawła Jurowa i Denysa Hryszczuka, którzy od piątku przetrzymywani są przez separatystów w Słowiańsku na Ukrainie. Bylibyśmy wdzięczni za Państwa wsparcie i złożenie podpisu. Aby wesprzeć nasze starania, prosimy o wysłanie apelu podpisanego imieniem i nazwiskiem (oraz nazwą stanowiska/zawodu i instytucji) na adres freepavlo@gmail.com. Planujemy przesłać apel z podpisami zarówno do ukraińskich, jak i międzynarodowych instytucji wierząc, że pomoże to w uwolnieniu Pawła i Denysa. Z góry dziękujemy za wsparcie.

Apel o uwolnienie Pawła Jurowa i Denysa Hryszczuka

Apelujemy o uwolnienie Pawła Jurowa i Denysa Hryszczuka, którzy od piątku przetrzymywani są przez separatystów w Słowiańsku na Ukrainie.

Pawło Jurow (ur. 1980), reżyser teatralny oraz Denys Hryszczuk (ur. 1985), wolontariusz zaangażowany w działania artystyczne, w piątek 25 kwietnia przyjechali do Słowiańska, skąd tego samego dnia mieli wracać do Kijowa. Po południu ich telefony zamilkły. W poniedziałek 28 kwietnia do rodzin dotarła wiadomość, że Pawło i Denys są przetrzymywani przez separatystów. Nie ma z nimi kontaktu, nie wiadomo, kiedy zostaną uwolnieni, nie wiadomo, co było przyczyną zatrzymania.

Pawło Jurow jest reżyserem teatralnym, działaczem kultury, laureatem nagrody „Kijowski Pektorał” 2011, twórcą inicjatywy promującej współczesną dramaturgię światową „DramPortal”, współpracownikiem najważniejszych ukraińskich festiwali teatralnych oraz sieci East European Performing Arts Platform (Wschodnioeuropejskiej Platformy Sztuk Performatywnych).

Apelujemy o natychmiastowe uwolnienie Pawła Jurowa i Denysa Hryszczuka.

Wierzymy, że ten międzynarodowy apel ludzi kultury przyniesie efekt i obaj jak najszybciej będą mogli bezpiecznie wrócić do swych domów i kontynuować pracę artystyczną.