Teksty

Wybór krytyczek i krytyków.

Pierwsza piątka!

Druga część rankingu.

Sezon teatralny dobiega końca w minorowej atmosferze.

Pierwsza część rankingu.

Marta Szypulska komponuje stroje. Odważnie operuje kolorami i materiałami, zestawia ze sobą nieoczywiste elementy. Tworzy „performatywną modę” i „performatywną scenografię”. Swoją markę zbudowała w niecałe sześć lat.

Nie ma w polskim teatrze twórcy, który tak konsekwentnie propagowałby zaufanie do empirii i wiedzy. W żarliwych krucjatach Mateusza Pakuły przeciwko foliarzom, płaskoziemcom i denialistom klimatycznym wyczuwa się lęk przed chaosem, w jaki może osunąć się świat opanowany przez samozwańcze autorytety i pleniące się bujnie teorie spiskowe.

W Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w końcu pojawia się nadzieja na zmianę. Bo już wiadomo, że nowy dyrektor naczelny Boris Kudlička nie zamierza dzielić odpowiedzialności za profil instytucji z dotychczasowym dyrektorem artystycznym Mariuszem Trelińskim.

W kijowskim Teatrze Weteranów pisanie dramatów staje się metodą radzenia sobie z traumatycznym doświadczeniem wojny, frontu, nierzadko okaleczenia.

Reżyser Klątwy zadał lewicowo-liberalnej publiczności Teatru Powszechnego mocne pytanie: co z wami jest nie tak, że dopuściliście populistyczną prawicę do władzy, otwierając drogę do faszyzacji kraju?