Życiopisanie

Zbyt płytka selekcja, a czasem brak krytycyzmu to podstawowy problem książki Turowskiej o Holoubku.

Inny teatr

Rodowicz-Czechowska jest pionierką badań nad teatrem japońskim na gruncie polskiej humanistyki. Jej książkę o nō można nazwać pracą wybitną.

Poszerzenie pola postpamięci

Książka Marty Bryś bardzo dobrze pokazuje, co badania nad współczesnym teatrem poświęconym przeszłości mogą zyskać na odwołaniu do kategorii postpamięci.

Hussakowski przypomniany

Książka Anny Magdaleny Zgody to pionierska praca, która narzuca potrzebę dalszych badań nad teatrem Bogdana Hussakowskiego.

Sobaszek znaczy wolność

Czytałem książkę Wacława Sobaszka z rosnącym podziwem dla drogi, którą obrał i konsekwentnie przeszedł autor.

Wayang po polsku

Indonezyjski wayang jest jedną z najstarszych na świecie form teatralnych. Jego najsłynniejszą odmianą jest wayang kulit, teatr cieni, któremu poświęcona jest książka Marianny Lis.

Depresja i światło

Książka pieczętuje fakt, że bydgoski „Kwartalnik Artystyczny” jest „polskim domem Samuela Becketta”.

Ziemia i Reduta

Książka „Ziemia – duch – Reduta”, biograficzna opowieść o Mieczysławie Limanowskim, wyszła już po śmierci Zbigniewa Osińskiego i pozostaje nieukończona.

Osterwowy przewodnik

„Dzienniki wypraw 1938–1939” Juliusza Osterwy to drugi tom serii „Reducie na stulecie” zainaugurowanej w 2019 roku przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

„Dybuk” – między dwoma kulturami

Dopiero inscenizacja Wajdy (1988), a silniej jeszcze inscenizacje Warlikowskiego (2003) i Kleczewskiej (2015) ukazały widzom świat zaludniony dybukami ofiar Holokaustu.

Jak być kochanym

Tom wywiadów, które Jacek Wakar przeprowadził z piętnaściorgiem polskich aktorów i opublikował pod tytułem „Zawód: aktor”, należy przypisać do nurtu twórczości pandemicznej.

Silnie unerwiona sztuka

Życie i twórczość Marii Jaremy to nieustanne, intensywne operowanie mocnymi, stanowczymi, przełomowymi gestami.

Tajemnica straty

Murawska pomieszała wypowiedzi z różnych porządków, w swoją autobiograficzną opowieść włączyła obce teksty.

Pasażerka pamięci

Mimo że wątki oświęcimskie stanowią trzon twórczości dramaturgicznej, prozatorskiej oraz poetyckiej Zofii Posmysz, całość jej dzieła nie zamyka się w formule literatury holokaustowej.

Śmierć Arlekina, powrót Afanasjewa

Ukazanie się wyboru dramatów Jerzego Afanasjewa „Tralabomba” zbiegło się ze śmiercią niezwykłego aktora, Ryszarda Ronczewskiego - ostatniego artysty Cyrku Rodziny Afanasjeff.

Nieosiągalne obszary performansu

Tytuł „Zjadanie psów nie wskazuje”, że ta książka traktuje o teatrze. Dopiero później wychodzi na jaw, że mamy do czynienia z pracą naukową z zakresu performatyki.

Regietheater

Teatr reżyserski (niem. Regietheater) to określenie drażliwe dla osób zajmujących się niemieckojęzycznym teatrem, kojarzone przede wszystkim z reżyserami pokolenia 1968 roku.

Kantor. Ochronić przed petryfikacją

Ruch Cricoteki z samego centrum Krakowa na peryferie – tranzyt do nowej przestrzeni wystawienniczej – mocno zainspirował Fazan.