Z tarotem w tle

Wspomnieniowy tom Susany Osorio-Mrożek, przedstawiający historię związku artystki z autorem Emigrantów, rozpoczyna się od ich pierwszego spotkania w Meksyku, a kończy śmiercią pisarza.

Inwersja i metafora

„Teksty dla (Starego) Teatru” to druga już, po „Parafrazach” z 2011 roku, antologia dramatów Pawła Demirskiego.

Molier. Wypełnianie luk

„Staropolski Molière” Patryka Kenckiego to książka ważna i porządkująca naszą wiedzę.

Zawłaszczanie mitu

Tokarski nie jest typem spokojnego badacza, to raczej poszukiwacz, który usilnie, różnymi ścieżkami chce zrozumieć postać i mit Joanny d’Arc i teatralną działalność św. Teresy.

Nieopowiedziane historie naturalne

„Historie naturalne” – książka wydana przez Polski Teatr Tańca – to pozycja usytuowana na przecięciu dwóch prężnie rozwijających się nurtów współczesnej sztuki i teorii.

Zdarzenia w przestrzeni

Wydana przez Instytut Teatralny „Zmiana ustawienia” onieśmiela. Trzytomowa publikacja, w której znalazły się teksty jedenastu autorów, sprawia encyklopedyczne wrażenie.

Mieć swoje nō

O nominowanej do nagrody Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych (2021) książce „Inne nō” z Jadwigą Rodowicz-Czechowską rozmawia Iga Rutkowska.

Życiopisanie

Zbyt płytka selekcja, a czasem brak krytycyzmu to podstawowy problem książki Turowskiej o Holoubku.

Inny teatr

Rodowicz-Czechowska jest pionierką badań nad teatrem japońskim na gruncie polskiej humanistyki. Jej książkę o nō można nazwać pracą wybitną.

Poszerzenie pola postpamięci

Książka Marty Bryś bardzo dobrze pokazuje, co badania nad współczesnym teatrem poświęconym przeszłości mogą zyskać na odwołaniu do kategorii postpamięci.

Hussakowski przypomniany

Książka Anny Magdaleny Zgody to pionierska praca, która narzuca potrzebę dalszych badań nad teatrem Bogdana Hussakowskiego.

Sobaszek znaczy wolność

Czytałem książkę Wacława Sobaszka z rosnącym podziwem dla drogi, którą obrał i konsekwentnie przeszedł autor.

Wayang po polsku

Indonezyjski wayang jest jedną z najstarszych na świecie form teatralnych. Jego najsłynniejszą odmianą jest wayang kulit, teatr cieni, któremu poświęcona jest książka Marianny Lis.

Pisarka osobna

Lidia Amejko od lat funkcjonuje na marginesie polskiego życia literackiego, co odnosi się nie do rangi pisarstwa, ale świadomie budowanej strategii twórczej.

Teoria na mocnych podstawach

José-Luis García Barrientos jest współczesnym hiszpańskim teoretykiem teatru.

Punkt widzenia, czyli jak pisać historię teatru w jednym mieście

Książka Artura Dudy stanowi znakomity przykład historycznoteatralnej narracji sprawnie splecionej z dziejami miasta.

Depresja i światło

Książka pieczętuje fakt, że bydgoski „Kwartalnik Artystyczny” jest „polskim domem Samuela Becketta”.

Ziemia i Reduta

Książka „Ziemia – duch – Reduta”, biograficzna opowieść o Mieczysławie Limanowskim, wyszła już po śmierci Zbigniewa Osińskiego i pozostaje nieukończona.