Zachęta do felietonistyki

łównym tematem „Człowieka-Brzytwy” jest felietonistyczna działalność Antoniego Słonimskiego, a tematem pobocznym jest sam gatunek felietonu.

Wariat, mąciciel, marzyciel, kapryśnik…

Bohater książki jawi się jako gigant.

Bohaterowie na jeden sezon

Kobiety w sztukach Drab ponoszą dojmujące klęski.

Mistrzostwo drugiego planu

Obcując z dziełem kultury, obcuje się de facto z całym uniwersum ściśle powiązanych ze sobą czynności, wśród których nie ma hierarchii – co najwyżej kolejność wykonywania zadań.

Opery do czytania

W „Librettach literackich” Antoni Libera daje kolejny dowód operowych zainteresowań.

Głos transu

To książka niezwykle pożyteczna dla zainteresowanych literacką i teatralną sztuką Mirona Białoszewskiego.

Mrożek Anny Nasiłowskiej

Obecność Mrożka… Od dawna niemodny, odsyłany do lamusa, ale przecież ciągle gdzieś i ktoś w teatrze Mrożka robi.

Monsieur Pienk, czyli Grzegorzewskiego portret wielokrotny

Książka Maryli Zielińskiej „To. Biografia Jerzego Grzegorzewskiego” to pokaźne wydawnictwo, jakiego bodaj nie doczekał się dotąd żaden inny reżyser w historii polskiego teatru.

Dzieło pasjonata

Gondole na placu Defilad zanurzone w wodzie, z lekko pochylonym w jednej z nich Grzegorzewskim, odnoszą się bezpośrednio do drugiego z przywołanych w tytule sesji określeń: wyobraźnia.

Teatr mowy Wiesława Myśliwskiego

Myśliwski traktuje pisanie dla teatru jako pełnoprawną literaturę, jego teatr, choć mieści sugestywne obrazy, opiera się na słowie.

Teatr jako poligon

Szanuję odwagę Kosińskiego, który zdając sobie sprawę z ryzyka, podjął się próby spojrzenia w przyszłość teatru. Szkoda tylko, że uczynił to z perspektywy aż nazbyt oczywistej.

Alternatywy

Marek Kochan, od dwudziestu lat aktywny dramatopisarz, nie rozpieszczany przez teatr, w teatrze audiowym stał się reżyserem własnych tekstów, a nawet wymyślił własny typ słuchowiska.

Powrót Rittnera

Książka ta pokazuje, że utwory Rittnera, zinterpretowane na nowo, mogą być atrakcyjne dla współczesnego odbiorcy.

Doczepianie sensu

To literatura dramatyczna tworzona w bibliotece, czerpiąca garściami z tradycji kultury polskiej i europejskiej. Nie jest jednak bynajmniej papierowa.

Teatr, którego już nie ma

Z przykrością zauważam, że zainteresowanie Białorusią w Polsce maleje z miesiąca na miesiąc.

Wyjątkowy teatr Władysława IV

Liczący trzysta czterdzieści dwie strony i bardzo bogato ilustrowany tom esejów, ukazał się w ramach dopiero przygotowywanej wystawy o teatrze wazowskim.

Kalamburowa rodzina

Kalamburowe herstorie nie kwestionują funkcjonującej dotąd narracji historycznej, lecz ciekawie ją doświetlają.

Abyśmy nie ulegli skandalowi

Dorota Semenowicz analizuje współczesny skandal, najczęściej obecny w mediach (choć wychodzący też na ulice), wywoływany przez spektakl teatralny.