Zszywanie

„Jeśli »Dziady« i teatr mogą scalać wspólnotę, po czym uruchamiać w niej proces, który nie jest kumulowaniem agresji, tylko wybaczaniem, to robienie »Dziadów« w Białorusi ma sens”. O spektaklu »Dziady / дзяды« zrealizowanym z zespołem Wolnych Kupałowców mówią Dominik Gac, Irina Lappo, Paweł Passini i Zmicer Waynowski.

Aktor potrzebuje wolności

„Cechą tak silnych osobowości artystycznych zawsze jest potrzeba tworzenia wspólnoty, w której można tworzyć własny język i budować wyjątkowe relacje. Pytanie jednak, w jaki sposób ta potrzeba jest realizowana” – mówi Łukasz Lewandowski.

Koło zębate i lustro

„Jako dyrektorka teatru lubię porządek w sprawach administracyjnych, a w artystycznych – ryzyko” – mówi Dorota Ignatjew, dyrektorka Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi.

Nie chciał niczego demonstrować

„Dla mojego pokolenia Grzegorzewski to był wyznacznik, tak umieć myśleć!” – współpracę z Jerzym Grzegorzewskim wspominał Tadeusz Bradecki w rozmowie z Marylą Zielińską.

Stary to zespół!

„Narodowy” to także „publiczny” do kwadratu – mówią dyrektorzy Narodowego Starego Teatru, Waldemar Raźniak i Beniamin M. Bukowski, w rozmowie z Jackiem Cieślakiem.

Meditatio mortis

Luk Perceval nie podsuwa widzowi żadnych tez, żadnej filozofii. Jego teatr czerpie siłę z niewiedzy, która wyzwala z ograniczeń, oczyszcza pole działania, daje poczucie twórczej swobody....

Żyliśmy teatrem

11 października 2021 roku zmarł Cezary Niedziółka, wieloletni kierownik literacki i zastępca dyrektora Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Współpracę z nim wspomina Adam Orzechowski, dyrektor...

Pielęgnuję radość tworzenia

„Kiedy przyjeżdżałem na święta do domu, słyszałem od mamy: »Czy nie mógłbyś czasem zagrać jakiegoś księcia? Zawsze grasz obrzympałów, morderców, dziwolągów«. Moja odpowiedź...

Jestem obcym z innej planety

„Powód, dla którego trochę odchodzę od sceny, jest taki, że nie ma teatru, w którym chciałbym być” – mówi Marcin Czarnik w rozmowie z Katarzyną Flader-Rzeszowską.

Terminus Venezia – Roma

To wydaje się niemożliwe, jakby to była jakaś wenecka czy też Witkacowska mistyfikacja. A jednak stało się – Giovanni odszedł i światła jego teatru zagasły.

Jak powstawało „Serce nad Warszawą”?

Dlaczego Pampiglione, ten urodzony w Wiecznym Mieście Włoch tak zżył się z naszym krajem, że mówi o Polsce jako o swojej „matczyźnie”?

Język jako ciało

„Należało pokazać Różewiczowskie ambiwalencje, dychotomie, pozorne sprzeczności, ale i potencjalne źródła myśli poety, czy to emocjonalne, czy historyczne” – o pracy nad...

Zwierz bardzo żarłoczny

„Nie chcę i nie potrafię być określona. Nieokreśloność jest moją aktorską barwą” − mówi Ewa Wiśniewska, aktorka Teatru Narodowego, w rozmowie z Łukaszem Maciejewskim.

Lockdown mobilizuje do odpowiedzialności

„Mieszanka polskiego romantyzmu z marzeniem o Broadwayu nad Wisłą może być hybrydą adekwatną do naszych, często sprzecznych, oczekiwań wobec teatru. Chciałbym te sprzeczności...

Pięćdziesiąt sześć platform

„Nie wyobrażam sobie, żeby miejsce tak unikatowe, jak Gdański Teatr Szekspirowski, miało stać się częścią innej instytucji teatralnej” – mówi Agata Grenda, nowa dyrektorka GTS.

Muzyka to jest matematyka

„W przestrzeniach scenografii zawarta jest abstrakcja. I logika. Budowanie scenografii operowej jest zabawą koncepcyjno-logiczną, która może być fascynująca” − mówi Małgorzata...

Głos wybiera muzykę

„Cardillac to bezkompromisowy artysta. Nie przeszkadza mu śmierć z rąk ludzi, pod warunkiem że rozpoznają w nim mistrza” – mówi Tomasz Konieczny, odtwórca tytułowej roli w...