„Czekam na tajfun, nie na bryzę”. Szkic o pisarstwie teatralnym Agaty Tomasiewicz
Agata Tomasiewicz pisała precyzyjnie, kondensując przemyślenia, wręcz rytmicznie, dzięki czemu jej narracja była wartka i wciągająca, przy czym – bez zbędnych popisów. Jej teksty z powodzeniem trafiały do szerokiego grona, pełniąc szlachetną misję popularyzowania teatru.
Jak ptaki przed burzą
„Starzenie się to tracenie pewności siebie. Dlatego starcy tak głośno krzyczą, że mają rację, i są nieznośni – żeby się nie wydało. A szczególnie ci, którzy mają jakieś stanowiska, autorytet, i nie potrafią sobie poradzić sami ze sobą… Dlatego tak strasznie chciałem zagrać Leara” – mówi Jan Englert.
Koło i trójkąt
„Zafascynowało nas przede wszystkim istnienie niezależnego środowiska artystycznego, które już w czasie wojny, a potem w latach czterdziestych i pięćdziesiątych tworzyło różne nieformalne grupy” – z Marcinem Bartnikowskim i Marcinem Bikowskim o spektaklach inspirowanych Teatrem na Tarczyńskiej rozmawia Jacek Kopciński.
Najpopularniejsze w kategorii
- tydzień
- miesiąc
- rok
Wielkie białe poematy
„Nie wyobrażam sobie, że mogłabym grać sobą jakąś obojętną rzecz. Nie wyobrażam sobie nie występować w imieniu czegoś” – mówi Irena Jun w rozmowie z Feliksem Platowskim.
Taniec z piernikiem w pokoju
„Skłonność do estetyzacji jest dla mnie naturalna” – mówi Dominik Więcek w rozmowie z Marcinem Miętusem.
Uważnie, ale z dystansem
„Kiedy Marcin Wierzchowski zapytał mnie o pierwsze wspomnienie z dzieciństwa, w mojej głowie natychmiast pojawił się obraz ujadającego na łańcuchu psa. Wykorzystałem je poniekąd w...
Cichy opór
„W teatrze najważniejsze jest dla mnie spotkanie, które może manifestować się w bardzo prosty sposób, ale może odbywać się też poprzez różnego rodzaju zapośredniczenia. Chodzi o...
Od pisania o teatrze do pisania dla teatru
„Na początku wcale nie planowałem pisania słownika. Ale kiedy zacząłem uczyć, poczułem, że nie bardzo sobie radzę z terminologią. Więc pomyślałem: lepiej zrobię to dla siebie, a...
Komiks
Archiwum komiksów
Zielone światło
„W Teatrze Polskim w Bydgoszczy zrozumiałam, że aktorstwo to nie bezwarunkowe poświęcenie, że nie trzeba być ofiarą Melpomeny, żeby pracować dobrze” – mówi Zhenia Doliak.
Dekalog wyznacza kierunek
„Dla mnie »Dekalog« Kieślowskiego i Piesiewicza opowiada o nieobecności Boga w ludzkim świecie. Bóg Ojciec zostawił nam dziesięć przykazań i odszedł. I z tym, co tam jest zapisane,...
Nie jestem buntowniczką
„Na pewno nie interesuje mnie próżny sposób bycia na scenie. Kontakt z widzem jest dla mnie najistotniejszy” – mówi Anna Ilczuk, aktorka Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w...
Niedoskonałość jest cnotą
„Trójkąt: reżyser, aktor, widownia, jest rzeczywiście równoboczny. Reżyser nie posługuje się aktorami, aktorzy są współtwórcami” – mówi Roman Gancarczyk, laureat Nagrody im....
