Brzydkie emocje

„Opowiadanie fabuł może oczywiście pełnić ważne funkcje w kulturze, ale w teatrze działa usypiająco” - mówi Michał Kmiecik w rozmowie z Dominikiem Gacem.

Iskra, która zamienia się w płomień

„Większość monodramów, które napisałem, to teksty oparte na biografiach, w których tylko część scenariusza jest fikcją.” – mówi Piotr Rowicki w rozmowie z Katarzyną Flader-Rzeszowską.

Trochę magia

Fokus na... Sarę Goworowską

Interdyscyplinarność to żywioł lalkarstwa

„W Polsce mamy przede wszystkim literacki teatr lalkowy, a trzeba szukać inaczej, w materii, formacie widowiska, pozasłownych środkach wyrazu” – mówi Karol Suszczyński, dyrektor...

Dotknąć nogą gruntu

„Robiliśmy naprawdę ciekawy teatr, którego źródłem była drużynowość, a nie gwiazdozbiór. Nawet jeśli któraś rola się wyłaniała, to i tak wszyscy byli najważniejsi” – mówi...

Miejsce mocy

Fokus na... Filipa Orlińskiego

Dalej!

„Żyjemy w zbyt trudnych czasach, żeby sztukę wykorzystywać do zabawiania i rozrywki. Mamy poważniejsze sprawy do załatwienia” – mówi Tomasz Rodowicz w rozmowie z Dominikiem Gacem.

Rygor metronomu

„Po muzykę w teatrze sięga się często w przypadku trudnych do wyrażenia tematów, takich jak przemoc, śmierć, gniew, smutek. Chodzi tu o taki poziom emocji, które wyrażone za pomocą...

W stronę krytycznej afirmacji

„Pomyślałem, że może warto wrócić do czegoś, co zostało zapomniane i wyparte przez falę krytyczną – dać widzowi możliwość przyjemnego spędzenia czasu w teatrze” – mówi Seb...

Trzeba w głąb, a nie wszerz

„»Traktat o łuskaniu fasoli« pokazuje samotność człowieka, i jedyne, co nas ratuje, to inni ludzie, często spotkani przypadkowo, ci, którzy obdarzyli nas miłością” – mówi Emilia...

Intuicja, która wyprzedza intelekt

Focus na... Karolinę Bednarek

Tu i teraz

„Postrzegam pracę aktorską jako żywy proces, niemożliwy do satysfakcjonującego, skutecznego przeprowadzenia za pomocą chwytliwych, efektownych szablonów” – mówi Wojciech Niemczyk w...

Wewnętrzna potrzeba

Reżyserka, dramatopisarka, jedna z najciekawszych artystek młodego pokolenia. Monika Czajkowska opowiada Dominikowi Gacowi, jak uczynić teatr miejscem, w którym rozumiemy więcej.

„Czekam na tajfun, nie na bryzę”. Szkic o pisarstwie teatralnym Agaty Tomasiewicz

Agata Tomasiewicz pisała precyzyjnie, kondensując przemyślenia, wręcz rytmicznie, dzięki czemu jej narracja była wartka i wciągająca, przy czym – bez zbędnych popisów. Jej teksty z...

Jak ptaki przed burzą

„Starzenie się to tracenie pewności siebie. Dlatego starcy tak głośno krzyczą, że mają rację, i są nieznośni – żeby się nie wydało. A szczególnie ci, którzy mają jakieś...

Koło i trójkąt

„Zafascynowało nas przede wszystkim istnienie niezależnego środowiska artystycznego, które już w czasie wojny, a potem w latach czterdziestych i pięćdziesiątych tworzyło różne...

Fascynująca synergia głosów

„Jest coś takiego jak metafizyczny pułap aktorstwa, w »Edypie w Kolonos« osiągnął go Jerzy Trela” – o radiowej realizacji siedmiu tragedii Sofoklesa w ich nowym przekładzie...