Iść normalnie

„Jakbym miał silić się na dowcip, tobym powiedział, że dostałem nagrodę teatralną, a nie musiałem się rozbierać na scenie” – mówi Jacek Braciak, tegoroczny laureat Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza.

Wyrzucić z siebie cały świat

„Czasem wychodzi się z teatru i chce się albo upić, albo tańczyć. Za tym tęsknię” – mówi Eliza Borowska, tegoroczna laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza, w rozmowie z Jackiem Wakarem.

Chłopak ze Starówki

Człowiek wielu talentów, współtwórca polskiego musicalu, ironiczny obserwator rzeczywistości, miłośnik Warszawy – taki był Andrzej Strzelecki – aktor, reżyser, rektor AT.

Realna przestrzeń wspólnoty

Utalentowana młoda reżyserka, laureatka Forum Młodej Reżyserii, pedagożka teatralna. Ostatnio stworzyła „wędrujące” przedstawienie „Mazagan”. Fokus na... Judytę Berłowską.

Rodzinna archeologia

„Kopanie, docieranie do kolejnych warstw – archeologia pamięci – może być metaforą naszej pracy” – mówi duet Amanita Muskaria, czyli siostry Gabriela i Monika Muskały, w rozmowie...

(Nie)pamięć

Dramaturgia Muskarii, zwana przez autorki dokumentalną, opiera się na obserwacji realnych postaci i społeczności, na podsłuchiwaniu ich języka, podglądaniu zachowań, czasem na terenowych...

Queerowa konstelacja Iwaszkiewicza

„Opowiadanie o relacji miłosnej zawsze jest decyzją polityczną. Co nie znaczy, że tekst i spektakl są interwencyjne” – mówi Kuba Kowalski w rozmowie z Łukaszem Rudzińskim.

Drążyć, mieszać i sklejać

Obecnie pisze sporo tekstów na zamówienie, flirtuje z filmem, pracował jako reżyser i dramaturg. Fokus na... Mariusza Babickiego.

Aktorstwo wysokich napięć

Głód przygody, nienasycenie w podbojach kolejnych, nieznanych terytoriów sprawia, że Danuta Stenka niemal w każdym przedstawieniu stwarza siebie od nowa, odrzucając wypracowane wcześniej...

Kobieta jest raną

„Lęki, które przyciągamy do swojego życia i przeczucie nieodwołalnej katastrofy stanowią podskórny puls wszystkich moich tekstów” − mówi Antonina Grzegorzewska, laureatka programu...

Łabędzi krzyk

Antonina Grzegorzewska pisze dramaty, w których obnaża „mięsność” ludzkiego bytu, szczególną zaś uwagą obdarza kobiety uwikłane w klaustrofobiczne relacje.

Dystopie Caryl Churchill

Poszarpane dialogi, zaburzenia czasoprzestrzeni i niechęć do obrazowania wydarzeń w porządku przyczynowo-skutkowym sytuują ją na peryferiach brytyjskiego teatru, który nadal preferuje...

Gigant. Per Olov Enquist (1934–2020)

Per Olov Enquist był gigantem. Nawet w sensie fizycznym – swoim prawie dwumetrowym wzrostem górował nad innymi. Spotkałam go tylko raz, tuż przed rozpoczęciem studiów na skandynawistyce...

Ograniczenia potrafią być inspirujące

Jej światło w spektaklach nie tylko buduje niesamowitą atmosferę, ale także aktywnie współtworzy narrację. Fokus na... Paulinę Góral.

Istotą dramatu jest dialog

Jego powieści inscenizowali Jacek Głomb, Mikołaj Grabowski i Rudolf Zioło. Polemizował z Janem Klatą. Inicjacyjny charakter miała jego przyjaźń z Tadeuszem Słobodziankiem. 29 maja...

Przyjemność stwarzania słowa

„Przeżyłam rodzaj wtajemniczenia, zostałam wciągnięta w krąg ludzi Becketta” – mówi Irena Jun w rozmowie z Katarzyną Flader-Rzeszowską.

Wolę pływać w ławicy

„Chyba nie potrafię być rekinem, który atakuje, by przeżyć. Chcę i potrzebuję mieć obok siebie kolegów-partnerów” – mówi Joanna Kasperek w rozmowie z Luizą Buras-Sokół.