Powrót cyrku

Cyrk jest stary i nigdy nie będzie czymś naprawdę nowym, bo sięga po metody dziedziczone od pokoleń, o archaicznym rodowodzie, i zmusza do przestrzegania rygorystycznej techniki wykonania.

Gorączka

Trudno uwierzyć, ale „św. Idiota” to debiut reżyserski Janusza Opryńskiego na instytucjonalnej scenie. Zrobiony na własnych zasadach, ale z ukłonem wobec publiczności, co ma dla...

Hrabal bez Hrabala

Ze sceny słychać dobrą literaturę, ale opowiadanie Hrabala zostało zawężone już przez adaptatora przede wszystkim do opowieści o seksualnej inicjacji.

Oczami dziecka

Rosjanin przyjrzał się naszemu powstaniu i zobaczył podobny konflikt toczący się pół wieku później – wojnę w Groznym.

Ładne, co szkaradne

Poznański spektakl Magdaleny Miklasz opowiada o tym, jaką pułapką okazała się medialność i z jaką siłą narzuciła nowe konwenanse, etykiety i wzorce.

Pod Twoją obronę

Może zamiast tragicznego finału, bohaterów czeka pozbawione głębszych perspektyw życie, w którym kobiety nie chcą być matkami, a mężczyźni ojcami. Kompletne rozminięcie się z ideą,...

Niemieckie, czyli niczyje

Spektakl niebezpiecznie uniwersalizuje doświadczenia wojenne, próbując udowodnić, że instynktem szabrowania prawdopodobnie skażony jest każdy z nas.

Boal na Służewcu

Czy praca fundacji Drama Way w Areszcie Śledczym Warszawa-Służewiec ma szansę stać się zaczątkiem obecności technik Teatru Uciśnionych w polskich więzieniach?

Nic już nie jest takie proste

Jérôme Bel już po raz piąty gości na festiwalu Ciało/Umysł. Jego spektakl swą wyrachowaną prostotą chwyta za serce, by po opuszczeniu kurtyny wzbudzić niepokój i zwątpienie.

„Śmiechu warte!”

Organizatorzy tegorocznego Biennale Sztuki dla Dziecka próbowali odpowiedzieć na pytanie: po co nam śmiech?

Raport z oblężonego miasta

Od 6 maja do 9 lipca antyczny teatr w Syrakuzach co wieczór wypełniał się po brzegi tysiącami widzów, tak jak w czasach największej świetności miasta, gdy Syrakuzy były jedną ze stolic...

Elizjum, czyli sztuka i boks

Naznaczeni – trzecia już produkcja operowa Krzysztofa Warlikowskiego w monachijskiej Bayerische Staatsoper utwierdza coraz wyższą pozycję reżysera w zachodnim świecie muzyki operowej.

Bezsilność

„Władzę ma ten, kto panuje nad językiem” – mówi Jarosław Jakubowski w rozmowie z Michałem Żarskim.

Empatia, czyli uwolnienie głosów

W głębi duszy autor "Nowego Legionu" pozostaje nieuleczalnym katastrofistą – w posłowiu do jednego z tomów pisał, że ucieszyłby się, gdyby nazwano go „piewcą końca”.

Sztuka leczenia

Czy ciało chorego nie stało się przestrzenią niekończącego się technoperformansu? I dokąd to wszystko będzie zmierzać w miarę nieuchronnego rozwoju narzędzi biomedycznych?

Dramat w symbiozie z rzeczywistością

Pisanie o Volksstück wydaje się a zadaniem ryzykownym: trudności z przełożeniem tej tradycji na polskie realia,stanowią spore wyzwanie dla badaczy.