Pochwała cenzury
Bez cenzury, kiedy wszystko jest dozwolone i wszyscy są obojętni, trudno wywołać szok czy skandal. Gdyby nie groteskowa interwencja nowego ministra kultury RP, nikt by specjalnie się nie przejął udziałem artystów porno we wrocławskim Teatrze Polskim.
Więź z publicznością buduje się latami
„W Gnieźnie staramy się utrzymać balans pomiędzy naszymi wyborami artystycznymi i oczekiwaniami naszej publiczności” – mówi Maria Spiss, reżyserka i dramatopisarka, konsultantka do spraw artystycznych Teatru im. Aleksandra Fredry, w rozmowie z Piotrem Dobrowolskim.
Strategie współbycia
„Przyzwyczailiśmy się uznawać konflikt za jedną z kluczowych kategorii definiujących nasze życie społeczne. Dramat również: od niepamiętnych czasów żywi się on »nieporozumieniem«. Może nadszedł czas na zmianę przyzwyczajeń?” – pyta Agata Dąbek, dramaturżka, badaczka, kuratorka, w rozmowie z Agatą Tomasiewicz.
Co zobaczył Klata?
„Czego nie widać” – „farsa fars” w reżyserii Jana Klaty – pokazuje, że śmiech na polskich scenach jest ostatnią formą obrony przed rozpaczą.
Dziedzictwo
Agata Biziuk w „Grupie krwi” zadaje pytanie o to, czy polski kolonializm sprzed wieków, dzielący społeczeństwo na panów i chamów, wciąż krąży w naszych żyłach.
Polowanie na pandę
„Gęsi – ludzie – łabędzie” w reżyserii Aleksandra Harcujewa to jeden z najlepszych spektakli Kupałowców.
Karmelek
W „Cierpieniach młodego Wertera” Maria Spiss nie akcentuje problemu miłości niespełnionej ani motywu płaczliwego kochanka, lecz koncentruje się na zagadnieniu samobójstwa.
Patronaty
Planeta Dania
Dwa obszerne tomy antologii Duńskie sztuki współczesne to bogata prezentacja skandynawskich sztuk napisanych na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat.
Teatr Wyspy Żółwia
To pierwsze kompleksowe polskie opracowanie autorskiego teatru indygennego Floyda Favela i jego metodologii NPC – Native Performance Culture.
Więcej solidarności
Svenja Viola Bungarten, Dorte Eilers i Carola Unser analizują tendencje i możliwe kierunki rozwoju niemieckojęzycznej dramaturgii.