Drążyć, szukać, rozwijać się…
W ubiegłym roku Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą kreację aktorską sezonu miesięcznik „Teatr” przyznał Markowi Kalicie.
Scenografia rumuńska albo wiara w teatr
Chce być aktywnym partnerem w grze – zarówno jako teatralna przestrzeń, jak i miejsce wyobrażone. Specjalnie dla „Teatru” o rumuńskiej scenografii pisze Georges Banu.
X milimetrów z Y kilometrów
Gianina Cărbunariu opowiada o swoim ostatnim spektaklu, którego scenariusz powstał na podstawie akt rumuńskiej bezpieki.
Kontrrewelacja
W ogłoszonym „Manifeście kontrrewolucyjnym” Jacek Głomb walczy o przywrócenie teatru narracji i artystycznego kunsztu. Łódzki „Marsz Polonia” nie całkiem spełnia te postulaty.
B jak blokowisko
„Między nami dobrze jest” w Teatrze Zagłębia zostało zrealizowane w poetyce wideoklipu: na scenie obecny jest didżej, a aktorzy wypowiadają swoje kwestie do publiczności.
Patronaty
W pogoni za sobą
Bohaterką spektaklu Rekowskiego jest kobieta, która całe dzieciństwo i młodość poświęciła na mordercze ćwiczenia. Zamiast czerpać satysfakcję z pasji, czuje jednak zniechęcenie.
Lokowanie (w) spektaklu
Spektakl „Śmierć pracownika” Iwo Vedrala powstał z potrzeby odreagowania życia w kapitalizmie. Reżyser nazwał go „anarchistycznym żartem”.
Lekcja teatru
„Opowieści zimowe” Gańczarczyk prostymi środkami budują sceniczną iluzję. Reżyserce i bydgoskim aktorom udało się jednak wskrzesić magię teatru.
Lament i pomsta
„Hekabe” w warszawskim Polskim ma formę dramatu-oratorium. To podwójny debiut reżyserki Karoliny Labakhua i scenografki Marty Zając, z wiodącą rolą Jadwigi Jankowskiej-Cieślak.
Komiks
Pełen sukces, pełna kasa, czyli teatralne przygody Romana Polańskiego
„Chcę, aby ludzie chodzili do kin. Jestem człowiekiem spektaklu. Gram” – mówił w 2008 roku Roman Polański.
Pięć razy Rumunia
Na przełomie października i listopada odbył się XXI Narodowy Festiwal Teatralny w Bukareszcie. W ciągu 10 dni zaprezentowano ponad 30 przedstawień – najlepszych spośród premier sezonu.
Z ironicznym przełamaniem
„Kiedy pisze się biografię, to trzeba wiedzieć, po co się ją pisze i o czym ona właściwie ma być" – mówi Joanna Krakowska w rozmowie z Kaliną Zalewską.
„Mikołajska”, albo odmowa bycia aktorką
„Mikołajska” jest historią kobiety, która została aktorką, z czasem stała się aktorką wielką, a potem, w miarę upływu lat, długo i boleśnie z teatru odchodziła.
Co pozostaje, jest do opisania
Czy można opisać sztukę aktorską, której się nigdy w bezpośrednim akcie odbioru nie doświadczyło? Niektórzy kwestionują wiarygodność takich relacji.
Śmiech jak skok w przepaść
Wypada odetchnąć z ulgą. Książka Magdaleny Przyborowskiej „Bogumił Kobiela. Sztuka aktorska” to znak, że polska historiografia teatralna zaczyna spłacać dług wobec powojennych...