Theatrum anatomicum – ciało jako widowisko

Teatry anatomiczne łączyły teatr i medycynę, stanowiąc ciekawy przykład tego, co Foucault nazywał anatomopolityczną władzą nad ciałem.

Choroba czy spektakl?

W przypadku zaburzeń konwersyjnych obecność widza jest wpisana w występowanie objawów chorobowych i ich natężenie. Chorzy z urojenia grają przed innymi swoje dolegliwości, co nie znaczy,...

Nieznośna lekkość konfabulacji

„Kosmos” Garbaczewskiego to sceniczna medytacja na temat donkiszoterii cogito, wojującego zaciekle z wiatrakami własnych wytworów.

Mieszczuch celebryta

Krakowskie „Plastiki” o kryzysie współczesnej rodziny i sztuki to spektakl idealnie łączący walory, które rzadko idą w parze: ambicje artystyczne i komunikatywność.

Żyjcie dobrze

W„Triumfie woli” artyści zajmują się wspólnotą, sugerując, że wspólne działanie i pozytywna energia mogą uchronić przed pesymizmem i przynieść dobre rezultaty.

Rekonstrukcja

Historia Friedmanów to dzisiejsze Czarownice z Salem połączone z posępnością dramatów O’Neilla, gdzie wybory przodków mają konsekwencje w następnych pokoleniach.

Kociołek

Spektakl Marcina Libera i Artura Pałygi został przyrządzony według prostej recepty. Artystyczne i intelektualne niedomogi maskuje się tu wysoką temperaturą wypowiedzi.

Ucieleśnienie języka

W Jednym geście wiele mówi się o trudności, z jaką głusi przebijają się do naszego świata.

W zacisznej loży ty i ja

Na warszawskiej premierze „Czarodziejskiego fletu” śledziłam szalone pomysły realizatorów z otwartą gębą. W kilku epizodach mało nie spadłam z krzesła ze śmiechu, w innych...

Teatru czar

Jest coś ujmującego w rumuńskim teatrze. W jego prostocie, dbałości o detal, pieczołowicie tworzonej scenografii, wreszcie w gorących owacjach publiczności – nawet na nie najlepszych...

Zagraj to jeszcze raz, Heddo

W sztokholmskim przedstawieniu Anna Pettersson pokazuje Heddę Gabler samą w męskim świecie, wystawioną na jego łaskę i niełaskę.

Zacieranie granic

Yana Ross zainscenizowała w Reykjavíku powieść islandzkiego noblisty Halldóra Kiljana Laxnessa. Reinterpretując jej sensy, wsadziła kij w mrowisko.

Demonologia dla dzieci

Poznańskie „Opowieści z niepamięci” to zaproszenie w „cudowną i pożyteczną” podróż, która każdemu dziecku pozwoli na lepsze poznanie otaczającego go świata i samego siebie.

Służę lalkom

„Boję się dzieci. Najwięksi światowi krytycy teatralni na widowni nie przerażają mnie tak, jak obecność dzieci. Są transparentne, niczego nie ukrywają, ale jest coś, co dają...

Nie mydlić dzieciom oczu

Historia grupy Le Carrousel z Montrealu zaczęła się w 1975 roku. Impulsem, który popchnął Suzanne Lebeau i Gervaisa Gaudreaulta do założenia własnego teatru, był bunt przeciwko...

Śpiewać każdy może…

„Każdemu wolno kochać”... Przekła- dając te „skrzydlate słowa” na historię teatru, pozwolę sobie zauważyć, że o ile każdemu wolno kochać teatr, to fakt ten nie jest...

„Dziedzina ta jest mi daleka”

W popularnej narracji historycznej zdjęcie Dziadów Kazimierza Dejmka z afisza Teatru Narodowego, sprowokowane tą decyzją manifestacje i odpowiedź władzy łączone są w jeden spójny ciąg...

Rozpoznanie bojem

W Polsce pamięć o Wielkiej Wojnie właściwie nie istnieje. W powszechnej świadomości była to wojna bohaterska i zwycięska, która przyniosła nam długo wyczekiwaną niepodległość, poza...