Mniej znaczy więcej

Twórcom „Małej Piętnastki” udaje się wywołać wrażenie nadciągającej katastrofy, a z garści suchych faktów wydobyć wciągającą, emocjonującą opowieść.

Pieśń kata

Maximilian Aue – bohater „Łaskawych” w reżyserii Mai Kleczewskiej – nie prosi o rozgrzeszenie, a jednak stawia widzów w niewygodnej pozycji sędziego.

Bez przebaczenia

W „Sonacie Kreutzerowskiej” zaadaptowanej na jednego aktora twórcy podkreślają niszczącą moc zazdrości i radykalizmu, który odbiera wolność i prowadzi do zbrodni.

Wojna i niepokój

Być może polski widz potrzebuje takiego katharsis: grającej na emocjach historii o opresyjnym patriarchacie, fanatyzmie religijnym i okropnościach wojny.

Józef Szajna – repliki, reminiscencje, reaktywacje

Wystawa w Muzeum Śląskim konfrontuje z pytaniami o współczesny odbiór „teartu” Szajny, o siłę przekazu, nośność znaków i metafor, wizualną atrakcyjność tego świata.

Od Peer Gynta do Dantona

W powszechnej pamięci pozostały przede wszystkim jego role filmowe, a przecież aktorstwo sceniczne Romana Wilhelmiego było wybitne.

Nie definiuj, opowiadaj

Poeta zbuntowany, kontestator, gwiazda polarna pokolenia post ’68, niewydarzony teoretyk, demaskator języka – Petera Handkego nazywano rozmaicie.

Droga do Chorei

Pogłębiona rozmowa z Rodowiczem jest niczym tkanka łączna – opowiada o dekadach rozwoju teatru niezależnego od wewnątrz, z perspektywy naraz fascynacji i traumy.

Od bandy do bandy

Fokus na... Rafała Szumerę.

Warjacje Grzegorzewskiego

„Warjacje” wyreżyserowane przez Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Dramatycznym można potraktować jako dalszy ciąg (a nawet rezultat) poszukiwań realizowanych w Teatrze Ateneum.

Muzyczność przenika

„Muzykę i sport wiele łączy. Tu również są sprawności: weźmy choćby pianistów, koordynacja ich rąk to jest kosmos” – mówi kompozytor Dominik Strycharski.

Dzieje słynnego paszkwilu

Premiera „Marata/Sade’a” w Ateneum w czerwcu 1967 roku okazała się sukcesem. Co zatem skłoniło Konrada Swinarskiego do napisania tekstu krytykującego warszawskich aktorów?

Dzieci w klatkach

Ostatnio polski teatr sięgnął po opowieści o kryzysie psychiatrii dziecięcej i fatalnym stanie zdrowia psychicznego młodych ludzi.

Cudze sny

Anita Sokołowska i Łukasz Czuj w tym samym czasie w dwóch różnych teatrach wyreżyserowali spektakle o aktorstwie, o fascynujących i niebezpiecznych realiach sceny.

Pielgrzym

„Ich heiße Frau Troffea” jest również opowieścią o zniewolonym narodzie białoruskim, poprzez ruch mówi o odzyskiwaniu swobody i pokonywaniu opresji.