Świniobicie

Wiszące na hakach półtusze świni to nie tylko synekdocha rzeźni, ale także metafora losu Marianny. Bohaterowie „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” widzą w niej produkt do skonsumowania.

Męska kondycja

„Dramat rodzaju męskiego” to raczej melodramat, który niekiedy staje się zaledwie namiastką prawdziwej tragedii.

Od nadmiaru boli głowa

Punktem wyjścia dla spektaklu Dudy-Gracz są ostatnie dni Wyspiańskiego. Nad łożem śmierci artysty czuwają dawni i współcześni ludzie teatru.

Który spadł na Ziemię

„Bowie w Warszawie” we wrocławskiej AST to nie tylko efektowny spektakl dyplomowy, który pokazuje talenty młodej obsady, ale też błyskotliwa interpretacja utworu Doroty Masłowskiej.

Medea, moja antypatia

„Medea” w ujęciu Stone’a miała być opowieścią o wykluczeniu, obcości i rozpaczy. Wyszła w gruncie rzeczy ksenofobiczna historyjka o nieudanym małżeństwie z imigrantką.

Ból

Bohaterka „Infinite Life” Jamesa Macdonalda według sztuki Annie Baker rozmawiając o swoim bólu, stara się zrozumieć jego sens – i zarazem znaleźć sens swojego życia.

Czarne chmury nad Hollywood

„Deszczowa piosenka” funkcjonuje w świadomości widzów dzięki kultowej scenie w deszczu. Poznański Teatr Muzyczny, przy wszystkich swoich ograniczeniach, zrealizował ją w znakomity...

Siódemka. SzÓs Polskich Królowa

Zdolni aktorzy w swoim „spektaklu jazdy”, choć momentami ryzykownie szarżują na drodze, wprawnie wożą nas przez równoległe światy.

Warszawski sen o improwizacji

Śpiewanie, zdrowa dawka wygłupu, postaci historyczne, biblijne i zupełnie abstrakcyjne, a obok problemy zwykłych ludzi. A to wszystko zaimprowizowane.

Teatr jako poligon

Szanuję odwagę Kosińskiego, który zdając sobie sprawę z ryzyka, podjął się próby spojrzenia w przyszłość teatru. Szkoda tylko, że uczynił to z perspektywy aż nazbyt oczywistej.

Alternatywy

Marek Kochan, od dwudziestu lat aktywny dramatopisarz, nie rozpieszczany przez teatr, w teatrze audiowym stał się reżyserem własnych tekstów, a nawet wymyślił własny typ słuchowiska.

Powrót Rittnera

Książka ta pokazuje, że utwory Rittnera, zinterpretowane na nowo, mogą być atrakcyjne dla współczesnego odbiorcy.

Der Staat

Tak, Platona trzeba grać po grecku, i jest to wartość i szansa, a nie przeszkoda i dziwactwo.

Najbliższy schron znajduje się w teatrze

Teatr w czasie wojny wzmacnia mury. Odgradza od obcego i chroni przed zagrożeniem. Betonuje fundamenty. Dochodzi do swoich źródeł.

Dybuki i ludzie

Między światami. Dybuk. Esej sceniczny zręcznie łączy motywy dramatu An-skiego z historią Lublina, w którym powstał spektakl.

Przeciw diabłu

„Dziewczyna, która podeptała chleb” jest przedstawieniem reaktywującym formułę moralitetu bez ironicznego nawiasu. To opowieść o tym, co dobre, co złe.

Wrzosowisko każdy ma w sobie

„Tajemniczy ogród” daje potencjalnie materiał na złożoną psychodramę, otwiera drogę do dramatycznych na wskroś kreacji aktorskich.

Doczepianie sensu

To literatura dramatyczna tworzona w bibliotece, czerpiąca garściami z tradycji kultury polskiej i europejskiej. Nie jest jednak bynajmniej papierowa.