Wacław Borowy o sztuce teatru

Szekspir był dla Borowego punktem odniesienia niemal we wszystkim, co pisał.

A to Polska właśnie, Polska to. Właśnie

Współczesny dramat polski wiele Koterskiemu zawdzięcza lub, mniej lub bardziej świadomie, jest w niego zasłuchany.

O własnych tylko siłach stoję

„Burza” Mai Kleczewskiej zmierza w stronę oczarowania widza drastycznością relacji między postaciami i wizją plastyczną.

Taniec z diabłami

Nowy spektakl Agaty Dudy-Gracz to seans lęków podszyty metafizyką, okrucieństwem, obsesją śmierci, perwersyjnie unurzany w grotesce.

Ewa z ciała Adama

„Ciała obce” swobodnie przetwarzają „tekst życia” Ewy/Marka Hołuszko – w czasach PRL-u działaczki opozycyjnej, która w wolnej Polsce zdecydowała się poddać korekcie płci.

Dobry dowcip może posprzątać duszę

Tragifarsa „Posprzątane” w ujęciu Mariusza Grzegorzka wydaje się domykać trylogię o transcendencji, na którą składają się również „Dybuk” i „Słowo”.

Wielki błękit, stateczek z papieru

Tematem kameralnego spektaklu Natalii Sołtysik jest rozpamiętywanie rodzinnej przeszłości.

Tańczący z lalkami

Rodzaj stosowanej techniki animacyjnej zależy od talentów lalkarza. Duda Paiva wpisuje się w nurt mistrzowski na oryginalnej zasadzie: jest lalkarzem i tancerzem.

Nawet siedmiu Miauczyńskich nie napisze wiersza

Scena z filmu Koterskiego, w której Miauczyński próbuje pisać, świetnie ilustruje sytuację, w jakiej znaleźli się twórcy operowej wersji „Dnia świra”.

Sfrustrowany inteligent śpiewa

Filmów w operowym stylu było wiele, tak jak spektakli operowych o filmowej narracji. Poznański „Dzień świra” to przykład na to, że bywają silniejsze związki między obiema sztukami.

Za mało nut

Po kilku obrazach przedstawienie „Pułapki” – opery Zygmunta Krauzego na podstawie dramatu Tadeusza Różewicza – stało się w warstwie muzycznej zanadto przewidywalne.

Rien ne va plus?

W wystawionej w wiedeńskim Schauspielhausie sztuce Kevina Rittbergera „Puppen" świat dobrobytu osiąga swój limit.

Metamorfozy ciała i umysłu

Zwycięski tekst konkursu na recenzję spektaklu tanecznego, ogłoszonego przez Instytut Muzyki i Tańca i „Teatr”.

Ścięte głowy jako latarnie

O „Samuelu Zborowskim” Jarosława Marka Rymkiewicza.

Językowe partytury Koterskiego

Anna Augustynowicz opowiada o pracy nad swoim debiutanckim spektaklem na podstawie dramatu Marka Koterskiego.

O teatrze bez motta

Tytuł książki Roberta Cieślaka: „Teatr Anny Augustynowicz”, mógłby wskazywać, że autor ma ambicje całościowego opisania dorobku reżyserki.

Teatr w kolorze sepii

Wybierając najciekawszy okres w historii XIX-wiecznego teatru warszawskiego, Wanicka udowadnia, że to gra zespołowa stanowiła podstawę jego funkcjonowania.

Jubileuszówki

Z wydawnictwami jubileuszowymi łączy się dilemma, która pozostanie nierozstrzygnięta: czy wszystkie okazje są równie dobre do świętowania?

Noty o książkach

Rocznicowe dowody istnienia – nota o jubileuszowej publikacji festiwalu Malta

Noty o książkach

Rocznicowe dowody istnienia – nota o jubileuszowej publikacji Wrocławskiego Teatru Współczesnego.

Noty o książkach

Rocznicowe dowody istnienia – nota o jubileuszowej publikacji Białostockiego Teatru Lalek.

Noty o książkach

Rocznicowe dowody istnienia – recenzja jubileuszowej publikacji Teatru Polskiego w Poznaniu.

Noty o książkach

Rocznicowe dowody istnienia – recenzja jubileuszowej publikacji Teatru Rozrywki w Chorzowie.