Jam teatralny
Z Michałem Sufinem o teatrze improwizowanym Klancyk rozmawia Katarzyna Gawkowska.
Antysystemowa eksplozja wyobraźni
Improwizacja to jakiś cudownie odnaleziony przez Klancyka kluczyk do utraconej przez ludzi wolności, do utraconej przez ludzi głowy.
Archiwum (nie)gotowe Relacja z wizyty w archiwum Jana Dormana w Będzinie
Teatr Dzieci Zagłębia w Sosnowcu pod kierownictwem Jana Dormana uchodził za najbardziej nowatorską scenę dziecięcą w kraju.
Staroświecczyzna wobec postępu czasu
Dzieła Raszewskiego cechuje połączenie naukowej precyzji i szerokości spojrzenia z kunsztem pisarskim.
Patronaty
Wojna z Arlekinem, czyli to macie, co się państwu daje
Aktor dramatyczny przez ponad dwieście lat sprawował niepodzielną władzę nad teatrem i sprawuje ją w umysłach wielu do dzisiaj, choć z pewnością utracił przywilej wyłączności.
Duński model
W Danii systemowo zadbano o jakość teatru dla dzieci i młodzieży w szkołach. W Polsce to często domena teatralnej szarej strefy.
Dotrzeć do wszystkich
Z Pernille Welent Sørensen, koordynatorką programów edukacyjnych w Teatercentrum w Kopenhadze, rozmawia Magdalena Szpak
Patologia w domu Atrydów
Jedna z najzdolniejszych reżyserek młodego pokolenia przedstawiła spektakl fatalny pod względem warsztatowym.
Komiks
Archiwum komiksów
Dobry enkawudzista i zła Polka?
Po ostatniej premierze w Bielsku-Białej odchodzi w niebyt Śląsk jako folklorystyczna kraina piwa i krupnioków.
Dobra wola
W piątym wałbrzyskim przedstawieniu Strzępka i Demirski postanowili powściągnąć swój radykalizm, aby zaapelować do wszystkich ludzi dobrej woli o wspólne działania.
Chłód pustyni
W krakowskim przedstawieniu Anny Smolar bohater odmawia udziału w społecznej grze i staje się widzem w teatrze własnego życia.
W poszukiwaniu harmonii
Trzecia przymiarka Chorei do tragedii Eurypidesa zaowocowała spektaklem przeczącym ideom harmonii, wspólnoty i boga jako istoty nadającej sens ludzkim działaniom.
Medea zmaterializowana
To nie jest psychoanaliza dzieciobójczyni. Nie jest to też spowiedź. Ta Medea nie jest Medeą z Eurypidesa.
Teatr zmałoformowiony
Szczeciński Przegląd Teatrów Małych Form Kontrapunkt już niewiele ma wspólnego ze swoją nazwą.
O ludziach, krowach i performerach
Festiwal „Kontakt” przedstawił gamę spektakli dotykających bolesnych społecznych problemów współczesnej Europy.
Pamięć Boga
Koršunovas inscenizuje dramat Gorkiego na wzór „Ostatniej wieczerzy” Leonarda, wieczerzy, która staje się rodzajem libacji.
Naj, Naj, Naj
Teatr dla dzieci i młodzieży to szczególna dziedzina sztuki. Szczególna ze względu na swojego specyficznego odbiorcę – tyleż wrażliwego, co wymagającego.
Przeklęta czy błogosławiona samotność?
Teatr jednego aktora jest teatrem paradoksu, teatrem twórczych sprzeczności.
Aktualny teatr w Moskwie
Słowo „aktualny” robi karierę w świecie rosyjskiego teatru. W centrum uwagi znajdują się inicjatywy zbliżające teatr do rzeczywistości społecznej i politycznej.
Polityka, historia, podświadomość i sztuka
Teatr na Łotwie znany jest przede wszystkim ze spektakli Alvisa Hermanisa. Obok mistrza wyrosło jednak nowe pokolenie reżyserów, którzy nie boją się ryzyka.
Białoruskie impresje
Chociaż teatr białoruski stylistycznie tkwi jeszcze w połowie XX wieku, można w nim odkryć oazy niezależnego myślenia teatralnego.
Wyprasowani
Monachijski spektakl Delbona powstał w drodze improwizacji. Włoski reżyser spogląda na Niemców z dystansu i w pojedynczych scenach rozprawia się z ich bolączkami.
Schlingensief na wideo
Polska publiczność poznaje twórczość niemieckiego reżysera Christopha Schlingensiefa.
Kosmos Fassbindera
Francuzi nazywają go niemieckim Balzakiem, a Włosi niemieckim Pasolinim. Jest bardziej ceniony w USA czy we Francji niż w Niemczech.
Mocnym głosem
Czy tłumacz może wzmocnić autorski przekaz czy też powinien być przezroczysty wobec jego intencji?
