Niestabilne, skandaliczne, przeszarżowane

Uwikłanie w procesy gwałtownych przemian politycznych, społecznych oraz gospodarczych, nasycenie treściami związanymi z tymi wydarzeniami to znak rozpoznawczy współczesnej produkcji...

Wokół śmierci

Przedstawieniu Moniki Pęcikiewicz brakuje dyscypliny jej wcześniejszych spektakli. Obok mielizn, wypełnionych gadulstwem, są w nim wątki obiecujące, lecz niedoświetlone, jakby pozostawione...

Śpiewający koń w fabryce

Dwie wersje tej samej inscenizacji Człowieka z Manufaktury w Łodzi dowodzą, że im skromniej, tym znacznie lepiej.

Tato, mój…

Spektakl Dzieci księży nie jest z gruntu antykościelny czy antyklerykalny, choć zawiera sceny, które chcą rozbić powtarzane przez lata schematy myślowe i podważyć niektóre religijne...

Sam w oku kamery

Wraz z powstaniem sceny monodramu w TVP Kultura rodzi się pytanie, czy przeniesienie jednoosobowego spektaklu z desek scenicznych na telewizyjny ekran może jeszcze zachować siłę tej formy.

Od rebelii do reakcji

„Wierzę, że postępując tak, jak postępuję – myślę o pewnej modernizacji tekstu – podejmuję dialog z przeszłością” – mówi Peter Stein w rozmowie z Januszem Majcherkiem.

Jest czas, by się wtrącać

"Nie zagrałabym w zaangażowanym politycznie spektaklu, z którego tezami się nie zgadzam" – mówi Klara Bielawka, aktorka Teatru Powszechnego w Warszawie, w rozmowie z Szymonem...

Role wybierają aktora

„Uwagi Krystiana dotyczą z reguły całości, wszystkich aktorów. Bywają bardzo okrutne. Nie daj Boże, kiedy Lupa pokaże czy zacytuje wybraną scenę – jest wybitnym aktorem” – mówi...

Stein jak Axer

Inscenizacja Petera Steina to spektakl o władzy. Ta perspektywa rozpościera się przed bohaterami "Borysa Godunowa" na wielu płaszczyznach.

Symultana

Maja Kleczewska, ujawniając różnorodne perspektywy wpisane w dzieło Szekspira, eksponuje uniwersalny wymiar jego literatury, której bohaterowie to osobne wszechświaty przeżyć, uczuć i...

Patrzeć na przebiegi zdarzeń – dalekie, dalekie od marzeń

Po słabym otwarciu pierwszych sezonów „nowego” Teatru Telewizji, ostatni przyniósł wybitną realizację "Wesela" i kilka widowisk co najmniej przyzwoitych.

Teatr, który się wtrąca w Kościół

Osterwa widział teatr i Kościół w rytualnym continuum, a aktorstwo przyrównywał do kaznodziejstwa. Obie przestrzenie były dla niego sferami sacrum.

Teologia ciszy

Bieliński w swoich dramatach otwiera się na eschatologię i transcendencję, nie odrzuca myślenia religijnego, lecz odwołuje się do świętych znaków, symboli, języka. Obrazuje trudne...

Rzecki w sukni

Publiczność wystawiona na próbę pierwszego dwuipółgodzinnego aktu "Lalki" Wojtka Klemma nagradza zespół Teatru im. Juliusza Słowackiego stojącymi brawami.

Twarz rozbrojona

Po prozę Kapuścińskiego sięgają reżyserzy filmowi i teatralni. "Jeszcze dzień życia" uwodzi artystycznymi rozwiązaniami, o "Cesarzu" mówi się przede wszystkim ze względu na zawarte w...

Wszystko w tym teatrze jest prawdą? Paradoksy Powszechnego

Warszawski Powszechny stanowi przykład teatru politycznego, w którym nieustannie ścierają się sprzeczne ze sobą pragnienia wspólnotowości i krytyczności.