Smutna komedia

Widzowie, którzy przychodzą do łódzkiego Powszechnego, oczekując od Juliusza Machulskiego nowej „Seksmisji”, muszą czuć się rozczarowani.

Towarzysz performer

Tematem „Sztuki intonacji” Anny Wieczur jest przede wszystkim teatr i sam Grotowski. Początkowo Łukasz Lewandowski gra Grotowskiego-studenta powściągliwie, potem bawi się rolą.

Wierzchołki trójkąta

„Badania ściśle tajne” Rakowskiego to przedstawienie prowokujące do polemik; czytelne, ale niebanalne, klarowne, zachęcające widzów do samodzielnego składania etycznej układanki.

Bezradność

Wyrypajewa ogarnął pesymizm epoki schyłkowej. W jego sztuce przyczyną nieodwołalnej katastrofy jest etyczny niedorozwój większej części ludzkości i hipokryzja intelektualistów.

W sztucznym śniegu

W „Trąbce do słuchania” Glińska uwodzi potęgą teatralności, a aktorzy Starego wiedzą, jak mieć oglądających po swojej stronie. Zabrakło jednak istotnego dla powieści tematu...

Trzeba umieć się śmiać

W komedii Wojciecha Malajkata przedstawiciele klasy średniej karmią się iluzją samoświadomości. Wyjawiona w finale prawda okazuje się jednak trudna do przyjęcia.

Pałac pośród bloków

W „Grand Musical Hotel” Michał Walczak pracuje na tożsamości zespołu Rampy, usiłuje też napisać początek nowego rozdziału w historii rozrywkowej sceny na Targówku.

Sen pełen przemocy

Szumski żongluje groteską, hiperbolą i goryczą. Męskocentryczność świata „Snu nocy letniej” poddana zostaje miażdżącej krytyce, która okazuje się niewiele znaczącym żartem.

Typowa polska kuchnia

Fiedor nie zamierza ani z Różewiczem polemizować, ani specjalnie go uwspółcześniać. Powtarza właściwie te same rozwiązania, których użył, wystawiając go piętnaście lat temu.

Prawda nas wyzwoli?

Ostatnie premiery „Wstydu” Modzelewskiego – z Krakowa i Radomia – pokazują, że od jego publikacji nic się nie zmieniło. Wciąż żyjemy w dwóch Polskach.

Miłość w swetrze

„Wieczór Trzech Króli” to magiczny kuferek Piotra Cieplaka. Reżyser zapakował do niego wszystko, co w (jego) teatrze najlepsze: inteligencję, wyobraźnię, empatię, wiarę w miłość,...

Co zostanie?

Tytułowe resztki w spektaklu Eweliny Marciniak to okruchy wspomnień przetworzone przez czas i pamięć ocalałych.

Wokulski mój bliźni

W gnieźnieńskiej i szczecińskiej „Lalce” reżyserzy stawiają w centrum głównego bohatera i jego samotność. Dzisiaj Wokulski to człowiek, który ma problem z work/life balance.

Tańcochód z kukłą

Bartosz Szydłowski w „Śniegu” opowiada o świecie, który zmarzł, stopił się i zamienił w breję. Był jasny, ale pociemniał. Był optymistyczny, lecz się wykoleił.

Kto nigdy nie żył

Katarzyna Minkowska w „Cudzoziemce” dowartościowała koncepcję teatru mieszczańskiego oraz wydobyła najlepsze cechy zespołu Polskiego w Poznaniu.

Ćwiczenia z widzenia

W spektaklu „Bez tytułu 09/21” przepisane przez Annę Karasińską osobiste opowieści wykonawców przybrały formę prozaicznej poezji, w której gadanie zmierza do lśniącej pointy.

Córka i matka

Nowy spektakl Libera to historia żałoby i straty, opowieść o nieustannym przekraczaniu ról, o spotkaniu matki i córki gdzieś pomiędzy wyznaczonymi przez społeczeństwo schematami.