Lecieć dalej?

„Srebrny glob” w reżyserii Michała Buszewicza to bardzo śmieszny, a zarazem niesłychanie smutny spektakl o egzystencjalnym i metafizycznym zużyciu.

Pokochaj siebie gorszego

„Mąż i żona” z Teatru Polonia, często na granicy aktorskiej szarży, ani razu tej granicy nie przekracza. Płynie swobodnie, dając widzom poczucie radości i artystycznej satysfakcji.

Cierpienia wiecznego playboya

„Don Juan” Rychcika nie wzbudza moralnej niechęci, raczej rodzaj współczucia: mamy do czynienia z zaburzeniem osobowości, z uzależnieniem od przelotnych kontaktów erotycznych.

Przemoc

Rodak o wykluczeniu i agresji, jakich doświadczają przedstawiciele społeczności LGBTQ+, opowiada językiem dobrze skrojonego, trzymającego w napięciu dramatu Boucharda.

Pułapki pamięci

Minkowska odsłania mechanizmy pamięci i pyta, jak uruchomić wspomnienia w tych, którzy od lat żyją w reżimie fałszującym rzeczywistość i odcinającym od wspólnej przeszłości.

Zagubiona Słowiańszczyzna

„Kreszany” Oleny Apczel ożywiają słowiańskich bogów, przypominają stare wierzenia i tradycje. Scenarzyści w mityczny świat wkładają jednak zbyt wiele współczesnych problemów.

Smutna komedia

Widzowie, którzy przychodzą do łódzkiego Powszechnego, oczekując od Juliusza Machulskiego nowej „Seksmisji”, muszą czuć się rozczarowani.

Błahe przyczyny

Spektakl „Słabi” diagnozuje pokolenie ludzi bezradnych wobec wyzwań rzeczywistości, wysoce wrażliwych, konkurujących ze sobą, a jednocześnie pogrążonych w samotności i depresji.

Bowie w Warszawie

Zarówno w tekście Masłowskiej, jak i w spektaklu Libera Bowie nie jest najistotniejszy.

Kora. Boska

To nie jest recital, chociaż Katarzyna Chlebny wspaniale interpretuje piosenki Kory, imitując głos wokalistki, ruch sceniczny, mimikę twarzy.

Deklamacje Ibsenowskie

Inscenizacje „Upiorów” Grzelak i „Wroga ludu” Augustynowicz miały szansę wskazać kierunki współczesnej recepcji scenicznej dramatów norweskiego pisarza.

Kibolskie porachunki Śląsk – Warszawa

„Byk”, rzecz o upadku celebryty, to pierwszy tekst teatralny Szczepana Twardocha. Są w nim przejmujące fragmenty na temat Śląska, ale też atak na stołeczne salony.

Towarzysz performer

Tematem „Sztuki intonacji” Anny Wieczur jest przede wszystkim teatr i sam Grotowski. Początkowo Łukasz Lewandowski gra Grotowskiego-studenta powściągliwie, potem bawi się rolą.

Osobisty eschaton

Skrzywanek w „Śmierci Jana Pawła II” nie rozprawia się z papieżem – głową Stolicy Apostolskiej. Pyta o człowieka w ostatnich tygodniach życia, ale także o siłę kulturowego mitu.

Kwestia sumienia

Rubenfeld i Wierzchowski ukazują ludzką odwagę i podłość, rozważają pobudki pozornego i prawdziwego heroizmu. Przypominają też, że próbom sumienia poddawani jesteśmy i dzisiaj.

Mrowisko: z życia dobrej służącej

Pierwsze fragmenty przedstawienia Janiczak i Rubina – „Mrowisko: z życia dobrej służącej” – obwieszczają finał kiełkującej dopiero co historii.

Sen nocy letniej

„Sen nocy letniej” to przykład widowiska, w którym aż prosi się o wyjście poza tekst oryginału, rozbudowanie go, uzupełnienie o krytyczny namysł.