Zapatrzeni we własny pępek

„Aktorzy prowincjonalni” Michała Borczucha tytułem mogą sugerować inscenizację scenariusza filmu Agnieszki Holland. Punkty wspólne są nieliczne.

Gra w szachy

W „Ślubie" z Teatru Zagłębia to, co widzimy na scenie, jest snem o międzyludzkim teatrze, w którym Henryk buduje i rozbija społeczne konwencje i rozdaje role.

Bezkrólewie

Anna Augustynowicz na przekór elżbietańskiej tradycji, a z mocą politycznego gestu, we wszystkich rolach, oprócz tytułowego Króla Leara, obsadziła kobiety.

Duchologiczna podróż

„Powrót Tamary" w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego w warszawskim Teatrze Studio to nie tylko próba zrozumienia fenomenu słynnego spektaklu z lat dziewięćdziesiątych.

Hity ratują fatalny scenariusz

„Lazarus", ostatnie sceniczne dzieło Davida Bowiego, w reżyserii Jana Klaty we wrocławskim Capitolu jest popisem realizatorów i wykonawców, a także paradą przebojów.

Tłuczecie nie te szyby

W niemal każdym swoim przedstawieniu Nalepa z upodobaniem obnaża teatralną machinę. Z tego rodzaju ujawnieniem mamy do czynienia również w olsztyńskim „Kamieniu".

Monstrum antyutopii

Pomysł skonfrontowania wizji przeszłości z projekcją przyszłości dał twórcom „Króla potworów” szansę na krytyczne opisanie aktualnej rzeczywistości politycznej i społecznej.

Imiona Oceanu

Bohaterowie Lema w „Solaris” Marcina Wierzchowskiego zostali wyposażeni przez adaptatorów w rysy, które współbrzmią z bolączkami XXI wieku: pracoholizmem, chorobliwą ambicją,...

„Ronja, córka zbójnika”

Teatr Powszechny w Warszawie przyzwyczaił nas, że jest teatrem, który krytycznie przygląda się rzeczywistości. Po lockdownie wyszedł z propozycją dla szkolnych dzieci.

„Nad Niemnem. Obrazy z czasów pozytywizmu”

W „Nad Niemnem”, które większość z nas zapamiętało jako nudną lekturę szkolną, dokonano pieczołowitej adaptacji dramaturgicznej i reżyserskiej.

„Jedzonko”

W „Jedzonku" Katarzyny Szyngiery udało się dość wszechstronnie naświetlić temat nawyków żywieniowych jako jednych z kluczowych praktyk kulturowych.

Granice miłości

„Życie intymne Jarosława” w reżyserii Kuby Kowalskiego nawiązuje do ostatniego homoseksualnego romansu Jarosława Iwaszkiewicza, który długo pozostawał rodzinną tajemnicą.

Powolnie

W rzeszowskiej inscenizacji „Iwony, księżniczki Burgunda" postaci kobiece są nazbyt stereotypowe, a książę Filip nadgorliwie refleksyjny.

Tak nie nie tak

„Żabusia” Jarosława Tumidajskiego nie pokazuje, jak chciała Zapolska, mieszczańskiej hipokryzji, raczej odsłania nasze miotanie się w świecie nieostrych granic i użytecznych prawd.

Trening uważności

Grupa twórców, którzy wyprodukowali „Pandemony”, nazwała się POLEKU, co po śląsku oznacza „powoli”. Spektakl pozostanie świadectwem sytuacji i uczuć z początku pandemii.

Ułomny raport pamięci

„Nie ma” Agnieszki Lipiec Wróblewskiej to opowieść o roli wspomnienia, utracie pamięci, o wyparciu. Kamera oddaje życiową dynamikę między „jeszcze jest” a „już odeszło”.

Operowa podróż w czasie

„Wehikuł czasu” w reżyserii Tomasz Mana to opera, która wprowadza młodego widza w świat muzyk i teatru. Czy ma jednak szansę przebić się do młodzieży?