Sehnsucht

„Mój pierwszy rave” to krok na drodze do stworzenia teatru afirmatywnego, poszukującego nie tylko nowych tematów, ale i środków artystycznych.

Projekt „Miłość”

„Młody mężczyzna”, wystawiony przez Katarzynę Kalwat na deskach Wrocławskiego Teatru Współczesnego, jest odważną wiwisekcją kobiecej intymności.

Nie wszystko klasyka, co wiekowe

Teatr Klasyki Polskiej wystawił zapomniany dramat Konarskiego. Aktualność treści „Epaminondasa” nie dotyczy niestety formy. Zespół gra na przysłowiowych koturnach.

Wszystkie niedospane pokolenia

„Gotki” Artura Pałygi w reżyserii Darii Kopiec nie są sztuką interwencyjną. To raczej poetycka, głęboko humanistyczna refleksja o tym, co wyparte, zapomniane, upchnięte głęboko. I o...

Studium rodziny

Warszawskie „Co gryzie Gilberta Grape’a” to zuniwersalizowane studium rodziny i panujących wewnątrz niej relacji.

Tryptyk o umieraniu

Norbert Rakowski w „I’m Nowhere/Znikaniu” dotyka problemu eutanazji, pyta, czym jest życie, co nadaje mu sens.

Koszmary Jana Klaty

„Sen nocy letniej” Jana Klaty powstał z niezgody na obniżanie autorytetu artysty. Tworząc kolejną, demoniczną wizję moralnego rozpadu świata, bastard polskiego teatru nie zabiega...

Zmęczona choreografia sukcesu

Centralnym wydarzeniem „Podwójnego z frytkami” jest otwarcie pierwszej w Polsce restauracji sieci McDonald’s, choć z powodu obostrzeń prawnych nazwa ta nie pada w spektaklu ani razu.

Samolot pod dachem

„Cisza” Zadary to spektakl tyleż historyczny, co aktualny, a nawet, patrząc na sytuację za naszą wschodnią granicą, przyszłościowy.

Szymborska. Kropki, przecinki, papierosy

Agnieszka Przepiórska identyfikuje się z odgrywanymi przez siebie kobietami i upodabnia się do nich fizycznie. Tym razem także stworzyła wiarygodny portret poetki.

Ptaki ciernistych krzewów

Bydgoski spektakl przenosi nas do niedalekiej przyszłości, a dokładnie do roku 2033, kiedy faksem z Watykanu przychodzi informacja o samorozwiązaniu Kościoła katolickiego.

Dziewczyny z kalendarza

W czasie, gdy teatry muzyczne rywalizują o kolejne hity z Broadwayu, Teatr Muzyczny w Gdyni wystawia „Dziewczyny z kalendarza”.

Wilgoć

„Piękna Zośka” to jedno z najlepszych trójmiejskich przedstawień ostatnich lat. To wielopoziomowa, bardzo intensywna fabularnie, gęsta od emocji opowieść.

Oswojona obcość

Twórcy „Empuzjonu” nie rozbroili literackiego pierwowzoru, nie zdecydowali się na odważny dialog z powieścią i pogłębioną kontynuację intertekstualnej gry.

Kafkę do zmieszanych?

Twórcy tekst Kafki okroili z egzystencjalnych kontekstów i sprowadzili do antykapitalistycznego manifestu, w którym główny bohater „musi uciec”. Od pracy i od konsumpcji.

Zastanówcie się!

Konsensus w internetowych komentarzach po wyczekiwanej premierze głosi, że Teatr Polski w Podziemiu zrobił przejmujący spektakl „o bezradności i bezsilności”.

Pragnąć

Minkowska w „Faustusie” pyta o miejsce wybitnych jednostek w społeczeństwie i kulturze. Oraz o cenę, jaką trzeba ponieść za pragnienie artystycznej i egzystencjalnej transgresji.