Topografia ciała

Za nami trzecia edycja „Pamięci miasta” w Częstochowie. Wydarzenie wpisało się w tkankę miasta i zachęcało do refleksji nad jego tożsamością.

Wiedzieć, jak nie wiedzieć

„Otwarcie na niewiadomą, wręcz rzucenie się w nieznane, jest w mojej pracy kluczowe” – mówi tancerka i choreografka Ramona Nagabczyńska w rozmowie z Marcinem Miętusem.

Gruzińskie Dziady

„Dziady” wyreżyserowane przez Andra Enukidze, siłą rzeczy odseparowane od bogatej polskiej tradycji teatralnej, są realizacją odkrywczą, a artystycznie momentami porywającą.

Jubileusz w kolorze czerwonym

Zaproponowana przez Komunę Warszawa koncepcja remiksów pozwoliła nie tylko na odświeżenie konkretnych spektakli Akademii Ruchu, ale także na wprowadzenie do nich nowej jakości.

W soczewce monodramu

Na Toruńskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora wyróżnił się nurt monodramów pełniących funkcję soczewki skupiającej uwagę na uwikłaniu człowieka w gry polityczno-społeczne.

Kadrowanie teatru

Mądzik wyeksponował to, co stanowi przeciwieństwo teatru. Statyczny zapis chwili, optyczne wrażenie unieruchomione we fragmencie wyciętym z całej sekwencji zdarzeń.

Wygrać z dziećmi

Nowy teatr, o którym mowa w nazwie wrocławskiego przeglądu, to przede wszystkim nowy sposób myślenia o dziecku jako pełnowartościowym odbiorcy kultury.

Teatralne ogrody

W teatrze dla dzieci i młodzieży chodzi się na tytuł, a nie na reżysera. Jak tę publiczność widzą artyści?

Aktualizacje

Alvis Hermanis pokazał na festiwalu „Kontakt” spektakl oparty na filmie Walerego Todorowskiego „Kraina głuchych”. W obu produkcjach Ritę zagrała Czułpan Chamatowa.

Dom Tuminas

Rimas Tuminas tworzył autorski teatr reżyserski – poetycki, oparty na sugestywnych obrazach scenicznych, silnie oddziałujący na emocje widza.

Na szerokich wodach wyobraźni

„Wikingowie z Północnej Ulicy” w inscenizacji Punch Mamy to najciekawsza propozycja teatralna ostatnich dwóch sezonów w Teatrze „Baj Pomorski”.

Sposoby bycia razem

Historie osób wykluczonych trzeba opowiadać. Opowiadać, dopóki ktoś wreszcie w nie uwierzy.

Miłość na skalę kosmiczną

„Złote płyty” Mateusza Pakuły we wrocławskim Capitolu to farsa, która stawia fundamentalne pytania. Kim jesteśmy jako gatunek? Jakie historie o sobie opowiadamy?

Zawsze będzie jutro

„Chłopcy z Placu Broni” Kościelniaka wykraczają poza ramy prostej historii. To portret globalnego społeczeństwa.

„Berlin żywi się różnicami kulturowymi”

W Niemczech teatr polskich (e)migrantów był w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych teatrem offowym.

Dramat wyklęty

Janusz Opryński i Witold Mazurkiewicz wrócili do własnej inscenizacji po przeszło dwudziestu latach w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej.   Do piachu Tadeusza Różewicza, choć doceniany...

Współczucie dla Minotaura

Jednym z najbardziej przejmujących momentów nowego spektaklu neTTheatre jest przesycona bezsilnością i rezygnacją medytacja nad losem mitologicznego Minotaura.