Aktualizacje

Alvis Hermanis pokazał na festiwalu „Kontakt” spektakl oparty na filmie Walerego Todorowskiego „Kraina głuchych”. W obu produkcjach Ritę zagrała Czułpan Chamatowa.

Dom Tuminas

Rimas Tuminas tworzył autorski teatr reżyserski – poetycki, oparty na sugestywnych obrazach scenicznych, silnie oddziałujący na emocje widza.

Zawsze będzie jutro

„Chłopcy z Placu Broni” Kościelniaka wykraczają poza ramy prostej historii. To portret globalnego społeczeństwa.

„Berlin żywi się różnicami kulturowymi”

W Niemczech teatr polskich (e)migrantów był w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych teatrem offowym.

Dramat wyklęty

Janusz Opryński i Witold Mazurkiewicz wrócili do własnej inscenizacji po przeszło dwudziestu latach w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej.   Do piachu Tadeusza Różewicza, choć doceniany...

Współczucie dla Minotaura

Jednym z najbardziej przejmujących momentów nowego spektaklu neTTheatre jest przesycona bezsilnością i rezygnacją medytacja nad losem mitologicznego Minotaura.

Mickiewicz wyszedł z szafy

Czy kameralny musical skieruje uwagę na wielobarwną biografię poety? Z pewnością cel twórców jest taki, aby stał się jednym z nas. Sami bohaterowie „Wypiora” mają co do tego...

Po śmierci chomika

„The Passage” to przede wszystkim przypowieść, a dokładniej wielogłos przypowieści, wśród których centralną, powracającą niczym refren, jest ta znana z „Procesu” Franza Kafki.

Algorytmy rządzą światem

Luk Perceval przygotował dla berlińskiej publiczności „1984” Orwella. Antyutopia o totalitaryzmie brzmi przerażająco w obliczu wojny w Ukrainie oraz apatii obywateli Rosji.

Zemsta przy świecach

Reżyserując tragedię Johna Webstera, Rachel Bagshaw skupia się na mechanizmach mizoginii, pożądania i przemocy.

Przez labirynt zwany Stary

Magda Hueckel i Tomasz Śliwiński, autorzy filmu „Stary”, skupiają się na stworzeniu swoistego eseju audiowizualnego, w którym główne role grają przestrzenie krakowskiego teatru.

Który spadł na Ziemię

„Bowie w Warszawie” we wrocławskiej AST to nie tylko efektowny spektakl dyplomowy, który pokazuje talenty młodej obsady, ale też błyskotliwa interpretacja utworu Doroty Masłowskiej.

Medea, moja antypatia

„Medea” w ujęciu Stone’a miała być opowieścią o wykluczeniu, obcości i rozpaczy. Wyszła w gruncie rzeczy ksenofobiczna historyjka o nieudanym małżeństwie z imigrantką.

Ból

Bohaterka „Infinite Life” Jamesa Macdonalda według sztuki Annie Baker rozmawiając o swoim bólu, stara się zrozumieć jego sens – i zarazem znaleźć sens swojego życia.

Czarne chmury nad Hollywood

„Deszczowa piosenka” funkcjonuje w świadomości widzów dzięki kultowej scenie w deszczu. Poznański Teatr Muzyczny, przy wszystkich swoich ograniczeniach, zrealizował ją w znakomity...

Warszawski sen o improwizacji

Śpiewanie, zdrowa dawka wygłupu, postaci historyczne, biblijne i zupełnie abstrakcyjne, a obok problemy zwykłych ludzi. A to wszystko zaimprowizowane.

Przebój

„Glory Game” Sticky Fingers Club opowiada o sporcie, czyli o dyscyplinie ciała i wysiłku, ale też o brutalnej rywalizacji – nie tyle o rekordy i medale, ile o uwagę.