Hitler w przedszkolu. Teatrzyk maleńki

Miniatura dramatyczna z cyklu „Dramat bezinteresowny”.

Czego nie mówi się koniom? mały dramat

Dramat bezinteresowny: Przemysław Pilarski

Tłumaczenie dziecku, że jego dom nie przestaje istnieć

W cyklu „dramat bezinteresowny” prezentujemy dramat Natalii Fiedorczuk.

Bezinteresowność dramatów romantycznych

Bezinteresowność, choć jest nadzieją kosmopolityczną, w językach narodowych ma swoich ojców i matki. Kto wymyślił ją w szlachetnej polszczyźnie? Nie zgadniecie… Romantycy.

Musicale kwantowe

Miniatura dramatyczna Mateusza Pakuły z cyklu „Dramat bezinteresowny”.

Kurtyna, czyli ostateczny zwrot akcji

W poprzednim odcinku zdefiniowałam „normalny stan kapitalizmu” jako fabrykę środków przeciwbólowych utrzymujących klientów/pacjentów w oddzieleniu od wszystkiego, co realne.

Realizm realny

Dramat w poetyce realizmu realnego, choć szyty w stu procentach z samej tylko ideologii, pozostaje całkowicie reaktywny: demonstruje demonstracyjne gesty, nie komentując ich nawet.

Czy możliwy jest powrót do jej czystych źródeł?

Rzeczywistą stawką „H.” nie jest wcale ocalenie Bernharda, ale oczyszczenie duszy tytułowego bohatera.

Mieć ciasteczko, czy zjeść ciasteczko?

Drogi Czytelniku, pamiętasz, jak miesiąc temu próbowałam rozkręcić pandemię bezinteresownych form dramatycznych?

Dramat bezinteresowny

Scena wymaga „sprawy” – nie jest więc medium bezinteresownym. Co innego język!

Czysta Forma po gigantycznej awarii

Witkacemu zdarzało się grzeszyć przeciwko własnej regule, przeciwko Czystej Formie, zdarzało mu się oddawać rozpuście zupełnie nieawangardowej.

Pozwólmy tekstom działać

„Scena” szkolnych lekcji języka polskiego jest ogromna, codziennie gromadzi dwanaście roczników uczniów, co w Polsce oznacza ponad pięć milionów młodych ludzi na rozmaite sposoby...

Ci trzej na brzegu

Paweł Passini przywraca teatrowi zdolność inicjowania widzów w tajemniczą sprawę godną ich zaangażowania. Udaje mu się to bez pseudoreligijnego zadęcia, siłami samej teatralności.