Portret

Miniatura dramatyczna z cyklu „Dramat bezinteresowny”.

Histeria Gruszeńki

Zmagania ze sobą, wewnętrzne zapasy w całej swojej fizyczności, które prowadzi ze sobą Gruszeńka, są jej sposobem i techniką autorefleksji, jedyną możliwością zdobycia upragnionej samowiedzy.

Erotyczny żart jako klucz kulturowy

Erotyka u Szekspira pozostaje podstawowym znakiem i zarazem centrum ziemskiego świata, otwierając perspektywy zarówno teatralne, jak filozoficzne i egzystencjalno-społeczne.

Młoda Ochota

Młodość to w odnowionej Ochocie pojemny idiom. Teatr ten opiera swój repertuar przede wszystkim na twórczości profesjonalnych artystów u początków karier, odsłaniając ich wrażliwość...

Alfa i Omega. Monodram dla starego aktora z psem

Podobno psy czują śmierć. Moja Teresa mówiła, że ilekroć ktoś miał umrzeć, psy tak szczekały, że nie dało się ich niczym uspokoić.

Niemożność oswojenia Omegi

Czym jest kolejne zwierzę w życiu psiarza? Każdorazowo – zdarzeniem.

W kierunku utopii

Pomedytować, zajrzeć w głąb siebie, poczuć własne ciało. Rytuały obecne w spektaklach Bena J. Riepego są szczególnie dotkliwe w świecie utraconego kontaktu z naturą.

Trudna sztuka dorastania

Teatr tworzony z myślą o nastolatkach można potraktować jako żywe świadectwo dorastania we współczesnej Polsce, wiele mówiące o uwikłaniu młodych osób w scenariusze, które napisali...

Koń jaki jest…

W prezentowanym obok dramacie Przemysław Pilarski oddał głos całemu polskiemu alfabetowi, by z jego pomocą, goniąc – co bardzo wymowne – w piętkę, wyrazić dolę konia...

Abiektalne twarze

Jednym z milszych zaskoczeń ubiegłorocznej edycji Boskiej Komedii była nagroda Jury Paradiso dla Ramony Nagabczyńskiej za spektakl „Silenzio!”, reprezentujący nową choreografię.

Rezonans Norwida

„Norwid’Elipsa” - poświęcony Norwidowi nowy utwór radiofoniczny Elżbiety Sikory, nazywanej pierwszą damą polskiej elektroniki, rezonuje mnogością znaczeń.

Songi, pieśni, arie

Zamiłowanie do piosenki, arii, wodewilu i kabaretu stało się znakiem rozpoznawczym teatru Jerzego Grzegorzewskiego.

Usta milczą, pieśń rozbrzmiewa

Teatr Jerzego Grzegorzewskiego miał swoją własną mitologię przedmiotów scenograficznych, motywów oraz tematów. Widzów ciągnęło do jej prześwietlania.

Jesteśmy mięsem

W spektaklach Jerzego Grzegorzewskiego oglądamy artystów zmagających się z przemijaniem własnego słabnącego ciała. Widzimy pod kloszem żywe mięso w akcie kreacji.

Zbynio naprawiacz

Andrzej Muszyński (ur. 1984) to człowiek późnego antropocenu. Jest jednocześnie podróżnikiem, reporterem i prawnikiem, pisarzem oraz rolnikiem.

Zbynio

Miniatura dramatyczna Andrzeja Muszyńskiego.

Niedokończone twory boskie

Jerzego Machowskiego pociąga inscenizowanie współobecności niepojętego w codziennym, nieweryfikowalnego w doczesnym, historycznego w teraźniejszym.