Reflektor na drugi plan

„Krótkie spięcie” to najważniejszy dramat Heleny Wielowieyskiej.

Duch czasu i duch twórczości

„Odpowiadam nie tylko wobec organizatora, ale także wobec ludzi, którzy przejmą Teatr Klasyki Polskiej, gdy ja przestanę nim kierować” – mówi Jarosław Gajewski.

Brzmienie radiowego głosu w sztukach Weroniki Murek i Olega Bogajewa

Wszyscy, którzy słyszą radiowy głos podczas spektaklu, stają się tymi, do których był on adresowany. Dotyczy to zarówno bohaterów, jak i widzów.

Nie wszystko zasypie śnieg

„Dramat bezinteresowny”: Karolina Jaklewicz

Orbita Solaris

Solaris nie jest obiektem odkryć, a instrumentem w ich dokonywaniu. Dlatego powieść Stanisława Lema wciąż służy do zdobywania wiedzy. Nie o kosmosie i nie o przyszłości, przeciwnie, o...

Nowe pomysły – stare struktury

O koreżyserii jako wyzwaniu mówią osoby uczestniczące w projekcie Nowy i Młodzi – Olga Ciężkowska, Wera Makowskx, Mira Mańka i Wojtek Rodak.

Miniatura dramatyczna z papierkiem po gumie, kawałkiem szkła, blond włosem i martwą biedronką

z cyklu: Dramat bezinteresowny

Ksenofonia? Stanisław Lem i deskrypcje głosu Innego

Tropem refleksji Stanisława Lema nad związkami głosu, technologii i obcości.

Monolog barmana z baru Mambo

miniatura dramatyczna z cyklu „Dramat bezinteresowny”

Domek dla umarłych

Relacje z rodzicami są fundamentalne, a ich wpływ na naszą osobowość potężny. To banał o poważnych konsekwencjach. Nie są możliwe projekty absolutnej wolności.

Pies mojego ojca

Z cyklu „Dramat bezinteresowny”: miniatura dramatyczna Doroty Kotas.

Trudne przebudzenie

Współczesny świat opery zmaga się nie tylko z mnogością problemów, lecz także z różnicami kulturowymi i pokoleniowymi w ich odbiorze. To, co części „starych” Europejczyków wydaje...

Mała Borówka (tekst dla Teatru)

Z cyklu „Dramat bezinteresowny”: miniatura dramatyczna Artura Grabowskiego.

Stulecie Czystej Formy

Witkacy stworzy i wyżywi jeszcze wiele pokoleń reżyserek i reżyserów. Dziś powiedzielibyśmy raczej o Witkacowskiej epidemii… Oto mapa ognisk i dróg zakażeń wirusem Czystej Formy.

Od Peer Gynta do Dantona

W powszechnej pamięci pozostały przede wszystkim jego role filmowe, a przecież aktorstwo sceniczne Romana Wilhelmiego było wybitne.

Warjacje Grzegorzewskiego

„Warjacje” wyreżyserowane przez Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Dramatycznym można potraktować jako dalszy ciąg (a nawet rezultat) poszukiwań realizowanych w Teatrze Ateneum.

Dzieje słynnego paszkwilu

Premiera „Marata/Sade’a” w Ateneum w czerwcu 1967 roku okazała się sukcesem. Co zatem skłoniło Konrada Swinarskiego do napisania tekstu krytykującego warszawskich aktorów?