Polityczności uczę się od aktorów

Teatr 21 pokazuje, że walka o własną samodzielność ma szerszy społeczny charakter. U jej podstaw leży wiara w sprawstwo podjętych działań.

Dramat bezinteresowny

Scena wymaga „sprawy” – nie jest więc medium bezinteresownym. Co innego język!

Głos w sprawie wielości mikroświatów

Ostatnimi laty dyskurs publiczny nie tylko wokół teatru przypomina często znane z „Folwarku zwierzęcego" okrzyki: „Cztery nogi: dobrze, dwie nogi: źle”. Zakładnikami tego konfliktu...

Proza na scenie

Podstawowym zabiegiem adaptatora chcącego przekształcić dzieło prozatorskie w tekst scenariusza jest redukcja treści i rekonstrukcja utworu w oparciu o konkretną wizję reżysera.

Wojna narodowa

W słynnym artykule „Dzieje rewolucji” Karol Irzykowski napisał: „Młoda Polska przez jedną noc posiwiała”. Tą „jedną nocą” był wybuch rewolucji w styczniu 1905 w całym...

Schodami do piekła

Sprawa z diabłem zawsze ma postać otwartą, jak pokazuje choćby żywot Jezusa, kuszonego i na starcie publicznej działalności, i na samym jej końcu. To podreśla konstrukcja dzieła Klaty.

Miejsca teatralne

Wydawać by się mogło, że połączyć tak odległe dziedziny, jak geografia i teatr to pomysł karkołomny.

Przesunięcie

„Warstwa emocjonalna w spektaklach jest dla mnie bardzo ważna, czasem wręcz obsesyjnie poszukuję trudnych, ekstremalnych stanów wewnętrznych” – mówi Krzysztof Bieliński.

Fotografika

Kim jest Edward Hartwig dla mnie jako fotografa teatralnego? Jest artystą, który wniósł ideę fotografiki, którą kierował się w swojej szerokiej twórczości, do fotografowania teatru.

Ekologia czy oikologia?

Włodzimierz Staniewski, tłumacząc znaczenie terminu „ekologia teatru”, podkreśla, że wynika ono bezpośrednio z greckiego źródłosłowu oikos i oznacza po prostu „dom teatru”.

Eurodramat

Eurowizja… Dla jednych festiwal kiczu, konkurs polityczny, wydarzenie o niskim poziomie muzycznym. Dla innych ekwiwalent międzynarodowych wydarzeń sportowych, najlepszy konkurs piosenki. Dla...

Jeszcze o Puzynie

Dziś są czasy krytyki programowej, i humanistyki programowej – programowej historii teatru i teorii teatru. Istnieje jakoby tylko „prawicowa” i „lewicowa” historia teatru.

Dziwna jakaś Halka

Gniew, rany i wstyd po dramatycznych wydarzeniach 1846 roku okryto sukmaną, kontuszem i wielkomiejskim frakiem. Najwyższy czas odpomnieć – nudno z pewnością nie będzie.

Tak samo, a jednak inaczej

„Na bankietach w redakcji wszyscy rozmawiali ze wszystkimi, ale jak przychodziło do pisania, to wtedy uwidaczniały się różnice”. Jaka była redakcja „Teatru” w latach 80.?

Szopka narodowa

Narodowa? Krakowska, warszawska, bożonarodzeniowa, noworoczna, satyryczna – owszem. Ale termin „szopka narodowa” z niczym się nie kojarzy.

Szaleństwo cyfryzowania

W związku z niewiarygodnie szybkim rozwojem technologii, sytuacja, w jakiej już od jakiegoś czasu próbuje się odnaleźć teatralna dokumentacja, nie jest prosta sama w sobie.

Sprzężenie zwrotne

Po zanurzeniu w wirtualnym środowisku nasz mózg reaguje na fałszywą rzeczywistość tak, jakby była prawdziwa.