Okrucieństwo (nie) do przyjęcia

„Kolonia karna” z kaliskiego teatru jest spektaklem nie tylko o autorytarnym systemie, jego okrucieństwie i niesprawiedliwości, ale także o bierności ludzi Zachodu, o pozornym niesieniu pomocy i nieefektywności podejmowanych działań.

Zabawa w człowieczeństwo

„Sprawozdanie dla Akademii” Gorczyńskiego przekonuje, że proces nakładania i zdejmowania masek nie ma końca. Jakby każdy żart miał w sobie metafizyczną głębię, a każdy filozoficzny wykład Piotrusia był żartem z ludzkości.

Nostalgia na wodzy

Jacek Kuroń przecina wstęgę w pierwszym polskim McDonaldzie, w Łodzi upada pomnik rewolucjonisty, ulice i bazary puchną od przedsiębiorczości, świerszczyki dostępne w każdym kiosku....

Ale przecież robimy teatr!

„To, co opowiadam o boliwijskim teatrze, brzmi smutno, ale jesteśmy dumni z tego, co robimy” – mówi Oscar Leaño, szef Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Santa Cruz de la Sierra.

Ojczyzna to zapach krwi

Boliwijski teatr wypowiada się w imieniu wspólnoty. Porusza tematy przemilczane w przeszłości i wciąż niepodejmowane przez władzę.

Zawsze przez siebie

„Interesuje mnie łączenie przeciwieństw i skrajności. Człowiek rozpięty jest pomiędzy sacrum a profanum, wzniosłością a trywialnością, liryzmem a fizjologią” – mówi Cezary...

Rozpuk

„Serce ze szkła” ma wszelkie papiery na hit i przebój. Oto widowisko na miarę teatru wielkiego miasta.

Błogość milczenia

Co alpinistka Wanda Rutkiewicz może mieć wspólnego z grupą mimów? W tricksterskim teatrze Tomaszewskiego takie zaczepne pytanie stać się może fundamentem przedstawienia.

Do zobaczenia

„Zaproszenie” Anny Karasińskiej stwarza warunki do czegoś, co widz sam wypełnia treścią, i to od niego zależy, czy uzna udział w przedstawieniu za wartościowy. Trzeba tego...

Obecność

„W teatrze dominuje intelekt, który jest całkowicie impotentny w udostępnianiu doświadczenia. Używam sztuki po to, aby przywracać relacje ze światem, a nie tworzyć obraz świata” –...

O nas – bez nas

Teatr brytyjski chętnie sięga po metaforę posiadłości jako mikrokosmosu całego kraju i powtarza, że jego celem jest „podstawiać zwierciadło naturze”. Czy imigranci z Polski...

O widoczności

„Londyn wciąż musi się uczyć, jak tworzyć kulturę w oparciu o społeczeństwo, które jest wielokulturowe – i robić tę kulturę wraz z tym społeczeństwem” – o ścieżkach...

Reykjavík po polsku: PólíS

„Czy wiesz, że mój teatr gra po polsku?” – oto pytanie, które wzbudziło moje największe zainteresowanie podczas corocznej konferencji nordyckich teatrologów.

Przekroczyć barierę milczenia

Od lat nie było we Wrocławiu premiery tak wyczekiwanej jak „Balkony – pieśni miłosne” w Teatrze Polskim w Podziemiu. Spektaklem tym powracał do miasta po długiej nieobecności...

„Partir, c’est mourir un peu”

Lupa stawia się w pozycji tego, który wie więcej, który jest właściwym twórcą opowieści – dopowiada to, co opuszczone i przemilczane w książce W.G. Sebalda.

Krytyk w teatrze krytycznym

Jak traktować aktorów, którzy twierdzą, że ich kreacja sceniczna to wyraz osobistych przekonań, a nie pracy nad rolą? Mam je podważać, kwestionując zarazem rozsądek i postawę...

Krytyka, towarzysząca, zaangażowana, jako performatyw

Recenzenci posiadają magiczną władzę nad teatrami. Na czym ona polega, pomogła mi zrozumieć praca w teatrze.