Scenariusze ucieczki

W snach syn uśmierca ojca, w rzeczywistości boi się jego odejścia. „Terrarium” Przemysława Pilarskiego to kolejna po monodramie „Tata wiesza się w lesie” sztuka czerpiąca z biograficznych doświadczeń pisarza.

Międzypokoleniowy speed dating w teatrze

A gdyby tak teatr z miejsca oferującego sztukę stał się również miejscem budowania sieci wsparcia?

Motyle

W Polsce osoby niesłyszące i słabosłyszące posługują się polskim językiem migowym, czyli wizualno-przestrzennym językiem komunikacji z gramatyką odmienną od języka polskiego. Szacuje...

Klub Komediowy, czyli sztuka śmiechu

W Polsce jednym z ważniejszych miejsc proponujących wyłącznie sztukę śmiechu jest Klub Komediowy. Na ile jest on kontynuatorem tradycji polskiego kabaretu literackiego, a na ile się od...

Śmiech wobec rzeczywistości

„Zrezygnowaliśmy z hasła »teatr gwiazd«. Nazwa »Teatr Komedia« sama w sobie jest najlepszym hasłem reklamowym” – z Krzysztofem Wiśniewskim, dyrektorem warszawskiego Teatru Komedia,...

Hommage à Strzępka et Demirski

Wspólną twórczość teatralną Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki można, przynajmniej na razie, uznać za domkniętą, ustaloną i spełnioną, czyli gotową na podsumowania.

Krytyka znawców, sprawców, fanów i profanów

„Mocna w kryzysie” pokazuje, jak w imię polityczności krytyka teatralna przetłumaczyła się na prosty język pełen samoograniczeń, ubogi i monotonny, bo oparty na jednej dychotomii....

Refleksy krytyki

Wybrane do antologii „Mocna w kryzysie” teksty pokazują, że dla wielu krytyczek i krytyków rzucone w styczniu 1971 roku wyzwanie Konstantego Puzyny: „Po jaką zresztą cholerę w ogóle...

Współczesna krytyka teatralna na świecie

„Refleksja na temat uwarunkowań i efektów własnej pracy dała krytykom możliwość przeprowadzenia środowiskowego rachunku sumienia” – pisze Kamila Łapicka, uczestniczka...

Gdzie się podziały tamte…, czyli PRL w teatrze

Groza stanu wojennego dawno już zwietrzała, ale popkultura zakonserwowała image generała i opowieść o złej władzy, która zabrała dzieciom „Teleranek”. Wiele z artystycznych...

Odzyskać zdrowy rozsądek

„Mój rok relaksu i odpoczynku” był oczekiwaną pierwszą premierą w Teatrze Dramatycznym po objęciu go przez nową dyrekcję. Spektakl nie rozczarował tych, którzy jej sprzyjali, i...

Rytm i emocje

„Chciałabym, żeby sztuka była wzruszająca. Ale kiedy rozmawiamy o niej – tak jak działo się to w debacie wokół Dramatycznego – używając wyświechtanych frazesów, to nie daje się...

Pracownicy, czyli awangarda ułatwiona

Czterogodzinny „Rohtko” mnie zahipnotyzował, dwugodzinni „The Employees” znudzili, ale nie namawiam Łukasza Twarkowskiego do wydłużania spektakli. Zastanawiam się raczej, dlaczego...

Nowe głosy na śląskiej scenie

We współczesnych sztukach teatralnych na przeszłość i teraźniejszość Śląska patrzymy oczami przybyszy a nie tubylców.

Frajsztat na Marsie

Śląskość odmalowuje się w teatrze zamaszyście, grubym pędzlem. I można widzieć w tym po prostu styl poszczególnych artystów, ale tworzy on wyrazisty – jak kiedyś filmy Kazimierza...

Zmierzch bogów

Gdzie widzę dziś wpływy teatru antropologicznego? Wszędzie. Mam wrażenie, że ten język tak głęboko zinternalizował się we współczesnych sztukach performatywnych, że sam stracił...

Powrót solidarności?

Zarówno Grzegorz Jarzyna, jak i zespół TR Warszawa powinni przepatrzyć swoje siły i środki. Z czym wychodzą z ćwierćwiecza koegzystencji w bunkrze na Marszałkowskiej? I z czym wchodzą...