kwiecień 2025

Miałam wrażenie, że jej aktorstwo przynależy do jakiejś religii, do jakiegoś wyznania sztuki aktorskiej. Miała w sobie coś z kapłanki – Jadwigę Jankowską-Cieślak wspomina Joanna Szczepkowska.

Czy trzeba było sięgać po Hamleta, by przestrzec nas przed agresją ze strony Rosji i na pożegnanie z Teatrem Narodowym zdać sprawę ze swego samopoczucia?

TR Warszawa ciągle nie do końca potrafi sobie pozwolić na pobycie choć przez chwilę taką, powiedzmy, Komuną Warszawa – tyle że z etatowymi aktorami i większą dotacją. Bezgłośna kłótnia o Kosmiczny Dom uruchamia dyskusję o dzisiejszej tożsamości i możliwej przyszłości sceny przy Marszałkowskiej.

Prócz kryminalnej anegdoty jest w Klątwie horyzont tajemnicy, fatalistycznej nieprzewidywalności, której źródła leżą poza zasięgiem ludzkiej woli. Majewski zastąpił metafizykę estetyką, unikając dzięki temu wielu pułapek.

Wicked to jeden z najdłużej granych musicali na Broadwayu i West Endzie. Duża w tym zasługa znakomitych piosenek Stephena Schwartza. W polskiej realizacji w warszawskim Teatrze Roma o widowiskowość jednak trudno.

– Potraficie, zdaje się, zagrać wszystko, jakby nie istniały dla Was bariery obyczajowe – archiwalna rozmowa z Jadwigą Jankowską-Cieślak, Krystyną Jandą i Dorotą Stalińską.

Musical o Maksie Factorze próbuje połączyć dwie sprawy – biografię popularnego mężczyzny z narracją o standardach kobiecej urody. Zabrakło tu jednak głębszej refleksji na temat piękna.

Przedstawienie Katarzyny Kalwat to dość linearna, klarownie opowiedziana historia o życiu, a nie rozprawa o zagadnieniach filozoficznych. Sięgnięcie po autobiografię Sary Kofman wpisuje się w przygasły już trend opowieści o awansie klasowym.

Jest rok 2035, Europa pozbywa się „obcych”. Polska z entuzjazmem bierze udział w europejskim programie wywózek migrantów na Wschód. Białorusin Mikita Iłynczyk przygotował w Poznaniu spektakl o tym, o czym w polskim teatrze wciąż nie mówi się zbyt chętnie.

Pakuła jako pisarz i jako reżyser idzie za językową i emocjonalną intuicją, a gdy wpadnie na dobitniejszy wniosek, głosi go z pietyzmem kaznodziei. I jak w kiepskim kazaniu spod nadmiaru formy przezierają banały.