Naga tajemnica
Z „Czarnej maski” wyszłam w poczuciu, że nic ciekawszego nie pojawiło się w bieżącym sezonie operowym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej i zapewne nic lepszego nie pojawi się w nim aż do czerwca. A jednak zaniepokoił mnie bezkrytyczny zachwyt inscenizacją Davida Pountneya.
Budowanie wspólnoty
Sosnowiec potrzebuje dowartościowania, wiary we własne możliwości i wzmacniania tożsamości lokalnej, która budowana jest na wielokulturowości. Rozmowa o Teatrze Zagłębia.
Miasto kobiet
Czy reżyserka „Historii Sosnowca” Katarzyna Szyngiera, współtwórczyni głośnego musicalu 1989, i Weronika Murek autorka tekstu zbudowały „pozytywny mit” przemysłowemu miastu?
Śladami Szpilmanów
„Szpilmanowie” w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego z Teatru Zagłębia w Sosnowcu to kolejny charakterystyczny dla tej sceny przejaw performowania lokalności.
Zmiany, zmiany, zmiany
Historia pisma „Teatr” przechodziła różne koleje. Nie wchodząc w szczegóły, można na pewno stwierdzić, że „Teatr” związał się na dobre i złe z naszym życiem teatralnym.
Patronaty
Lustro jako przewodnik
Dla Kuśmierczyka Tarkowski to przede wszystkim filozof i poeta filmu, pragnący tworzyć kino będące narzędziem duchowej przemiany widza.
Molière vs Molier (część 2)
Ograniczony zasięg obchodów rocznic Molière’a w naszym kraju świadczy o tym, że Polska nie leży już w granicach kultury frankofońskiego świata.
Odłamki
Program 17. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia po raz kolejny został wzbogacony o spektakle z zagranicy przygotowane z udziałem polskich twórców.
Komiks
Archiwum komiksów
Równi i równiejsi
W „Folwarku zwierzęcym” Kościelniak za pomocą autorskich piosenek tworzy trzygodzinną opowieść o mechanizmach władzy, populizmie, indoktrynacji, a finalnie o totalitaryzmach.
Ciepła woda w kranie
„Bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie znika” – z tymi słowami wyszedłem ze spektaklu „Czekając na barbarzyńców” w reżyserii Marka Fiedora z Wrocławskiego Teatru Współczesnego.
Przyszłość podszyta lękami
„Miejsce na ziemi” pokazuje możliwe losy aktorów, ich karierę oraz prywatną drogę kilka lat po skończeniu szkoły teatralnej. I jest to wizja dość pesymistyczna.
Nienasycenie
„Gargantua i Pantagruel” Libera i Czaplińskiego nie jest prostą antyutopią. Antyutopijność stanowi tu raczej pretekst do refleksji nad naturą pożądania i pułapkami radykalnej...
Galeria Nagród Teatru
