maj 2025

Moda na teatralne blockbustery rozlewa się po kraju. Wszędzie chcą mieć swoje 1989.

Od kobiecej klasyki po emigracyjny queer – dramaturżka i kuratorka ze Lwowa poleca jedenaście ukraińskich sztuk i jedną powieść, które warto wystawić w Polsce. Ściągawka dla dyrektorów naszych teatrów.

Co miałoby znaczyć przemilczanie literatury rosyjskiej na naszych scenach? A co znaczy jej użycie?

Kolejne historie są jak ośmiometrowe betonowe bloki, których od ponad dwudziestu lat Izrael używa do budowy muru separacyjnego. Tylko że w The Wall nie służą one do wzniesienia solidnej budowli.

Elżbieta Depta deklarowała, że chce wyjść z estetyki mroku i pokazać historię, która mimo swego brutalnego kontekstu będzie niosła światło i nadzieję. Artystka wywiązała się z tej obietnicy, jednak samo przedstawienie pozostawia poczucie niedosytu.

Ten konkurs pokazuje dobitnie, jak żywe jest środowiskowe zapotrzebowanie na uświęconych i oswojonych obrazoburców, dokonujących pozornych przekroczeń w bezpiecznych ramach – o „Klasyce Żywej” pisze członkini komisji artystycznej ostatniej edycji.

Teatr Telewizji nie musi być skazany na stylistykę taniego filmu i małego realizmu – udowadnia od roku nowa dyrekcja.

Na okładce nazwisko Adama Mickiewicza. A co wewnątrz? Nowy projekt Krzysztofa Rutkowskiego to skomplikowana i ryzykowna układanka.

Jeśli widzieć katolicyzm jako najpopularniejszy w Polsce system pozwalający na przejście przez śmierć i ciemność w nadziei na spotkanie z czymś, co im zaprzecza, to trzeba przyznać, że teatr Leszka Mądzika był takiemu katolicyzmowi bardzo bliski.

W ciągu ostatnich trzech lat Katarzyna Minkowska stała się najbardziej rozchwytywaną reżyserką teatralną w Polsce. Jest bohaterką czasu, w którym wypaliły się gniew i chęć odważnych formalnych poszukiwań, a pozostały depresja i lęk.